Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, αναγνώρισε το πρόβλημα των παρακολουθήσεων και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Παραίτησε τους εμπλεκόμενους πολιτικούς προϊστάμενους, προχώρησε στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και ζήτησε από τη Δικαιοσύνη, τη μόνη αρμόδια, την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, τόσο των παρακολουθήσεων όσο και των διαρροών τους. Κι ενώ η δικαστική διερεύνηση συνεχίζεται, ο κ. Τσίπρας προχώρησε σε μια σειρά από κινήσεις, με τελευταία την πρόταση μομφής, από τις οποίες ανακύπτουν 5 πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα.
Πρώτον, μπορεί κάποιος να ζητά από την ΑΔΑΕ πληροφόρηση για τηλέφωνα τρίτων, άλλου όχι του ιδίου; Προφανώς όχι. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Ο κ. Τσίπρας δικαιούται να ζητήσει στοιχεία μόνο για το δικό του τηλέφωνο και όχι για τα τηλέφωνα τρίτων. Το αίτημα του προς την ΑΔΑΕ ήταν παράνομο και αντί να το θεωρήσει ως τέτοιο ο Πρόεδρος της Αρχής, το χρησιμοποίησε ως νομιμοποιητική βάση για να εμπλέξει τους παρόχους, τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τους συνταγματολόγους και, εν τέλει, το πολιτικό σύστημα σε μια αντιπαράθεση που πλήττει τους θεσμούς.
Δεύτερον, η κ. Παπανικολάου, μέλος της ΑΔΑΕ, δήλωσε σε ραδιοφωνική της συνέντευξη, ότι αυτό έγινε γιατί στην ΑΔΑΕ έκαναν στάθμιση μεταξύ της προστασίας του απορρήτου από τη μια και της προάσπισης της δημοκρατίας από την άλλη. Όμως, από πότε αποστολή της ΑΔΑΕ είναι η προάσπιση της δημοκρατίας; Τόσο το Σύνταγμα όσο και ο ιδρυτικός της νόμος προβλέπουν ότι η ΑΔΑΕ έναν σκοπό έχει: Tη διαφύλαξη του απορρήτου. Το οποίο δια των διαρροών, των επιλεκτικών επαφών με έναν πολιτικό αρχηγό και, εν τέλει, την κοινοποίηση προσωποιημένων στοιχείων αντί να διαφυλαχθεί, παραβιάζεται και, μάλιστα, από την Αρχή που οφείλει να το προασπίζεται. Τα περί δημοκρατίας είναι πολύ ευγενή και πολύ σοβαρά αλλά δεν αφορούν την αποστολή της ΑΔΑΕ.
Τρίτον, πότε στο παρελθόν η ΑΔΑΕ έδωσε προσωποποιημένα στοιχεία στους πολιτικούς αρχηγούς; Απάντηση: Ποτέ. Από το 2003 που λειτουργεί μέχρι σήμερα, ουδέποτε η ΑΔΑΕ έδωσε προσωποποιημένα στοιχεία και περιέγραψε παρακολουθούμενους και, μάλιστα, χωρίς τη συναίνεσή τους, όπως έγινε με την επιστολή του κ. Ράμμου και ακόμα περισσότερο, όπως φαίνεται, με τον φάκελο που ενεχυρίασε στον κ. Τσίπρα.
Αυτό αποτελεί σοβαρό ατόπημα αφού ανοίγει την πόρτα και σε άλλους πολιτικούς αρχηγούς, όπως ίσως στο μέλλον ο κ. Κασιδιάρης ή κάποιος αντίστοιχος (ο μη γένοιτο), να ζητάει τέτοια στοιχεία και να λαμβάνει τέτοια πληροφόρηση για στόχους της ΕΥΠ.
Επιπλέον, για μήνες συζητήσαμε πως θα πρέπει και θα μπορεί να ενημερώνεται ο παρακολουθούμενος. Τώρα ξέρουμε: Ο κ. Τσίπρας θα προκαλεί τον κ. Ράμμο σε έρευνα, θα γίνονται διαρροές σε «φιλικά ΜΜΕ», ο κ. Ράμμος θα επιβεβαιώνει «εμμέσως πλην σαφώς» και ο κ. Τσίπρας θα ανακοινώνει πανηγυρικά τα ονόματα από του βήματος της Βουλής.
Τέταρτον, από πού και ως πού, η παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφάλειας εμπεριέχει ή προϋποθέτει αναγκαστικά αδίκημα; Υπάρχουν δύο περιπτώσεις νόμιμης επισύνδεσης. Η μία αφορά αδίκημα. Η άλλη, όχι αδίκημα, αλλά λόγους εθνικής ασφάλειας που μπορεί να έχουν να κάνουν με μια σειρά από πράγματα, ακόμα και την προστασία του παρακολουθούμενου από τυχόν απειλές που δέχεται. Δεν σημαίνει ότι ο παρακολουθούμενος βρίσκεται εν αδίκω, για να γίνουν αυτές οι επισυνδέσεις, όπως με ανωριμότητα και βιασύνη φαίνεται να αποδέχεται ο κ. Τσίπρας.
Πέμπτον, από πού και ως πού, ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ ζητά οδηγίες από τον Υπουργό Δικαιοσύνης για το πώς θα εφαρμόσει τον νόμο, μια Ανεξάρτητη Αρχή από την εκτελεστική εξουσία; Τι είδους ανεξαρτησία είναι αυτή; Πώς πήγε ο κ. Τσίπρας να πάρει φάκελο, που δεν ήξερε κανένας άλλος πολιτικός αρχηγός ότι υπάρχει, με επιπλέον στοιχεία πέραν της επιστολής; Και πως βρέθηκε ξαφνικά, αυτοβούλως και απρόσκλητος, όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Ράμμος, στην ΑΔΑΕ; Τον ειδοποίησε κάποιος; Kαι πως, ενώ δεν ήξερε τίποτα για όλα αυτά, κανόνισε ραντεβού με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την προηγούμενη για την επομένη και πήγε, ξέροντας ότι εδώ υπάρχει ζήτημα, το οποίο όμως ακόμα υποτίθεται ότι δεν είχε πληροφορηθεί και δεν είχε πάρει τον φάκελο; Πως ο κ. Ράμμος αυτό-προσκαλέστηκε στη Βουλή για να αναδιπλωθεί στη συνέχεια και ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε ότι δεν προσκαλείται ενώ ο ίδιος έχει το δικαίωμα να τον προσκαλέσει (χρειάζονται τα 2/5 της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας) αλλά δεν το έκανε; Είναι αλήθεια όπως αναφέρει μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, ότι ο κύριος Ανδρουλάκης πίεσε μέλος της Ολομέλειας της ΑΔΑΕ να αλλάξει τη ψήφο του, το απείλησε και στη συνέχεια το συγκεκριμένο μέλος υπέκυψε; Έτσι αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση την ανεξαρτησία της Ανεξάρτητης Αρχής; Κι όλα αυτά είναι «θεσμικά» ή μέρος ενός κακόγουστου θεάτρου ενόψει εκλογών;
Αυτά είναι εύλογα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί.
Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι βουλευτής της ΝΔ, στη βόρεια Αθήνα.
