Χωρίς αμφιβολία αν κάτι έχει επιβιώσει ως κοινός παρονομαστής ανάμεσα στις περισσότερες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι η κυρίαρχη διαφθορά. Οι καθαιρέσεις στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας επιβεβαιώνουν, για μια ακόμη φορά, την παραπάνω διαπίστωση.
Για όσους έχουν διερευνήσει από κοντά τα γεγονότα του 2013-14 στη χώρα υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν είναι αντιληπτή εκτός συνόρων. Πιο συγκεκριμένα, ο τότε πρόεδρος Γιανούκοβιτς θέλησε να απαλλαγεί από την πρώτη γενιά των μετασοβιετικών ολιγαρχών δημιουργώντας τα δικά του νέα τζάκια και πυροδότησε, παρά τη θέληση του, ένα κύμα εξεγερσιακής διαμαρτυρίας.
Αν Ρωσία και Ουκρανία είδαν, από τη μια μέρα στην άλλη, τους ανθρώπους των μηχανισμών του ΚΚΣΕ να μεταβάλλονται σε επιχειρηματίες και ολιγάρχες που είχαν όλα τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος, το άδυτο των αδύτων της διαφθοράς ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις τους, όπου δεν πραγματοποιήθηκε ούτε καν προσχηματική προσπάθεια πάταξης των φαινομένων διαφθοράς.
Σε καιρό ειρήνης, αλλά και σε καιρό πολέμου, μία στρατιωτική μηχανή έχει καθημερινή συναλλαγή με κατασκευαστές οπλικών συστημάτων, προμηθευτές πολεμοφοδίων, υγειονομικού οπλισμού και συστημάτων τηλεπικοινωνιών, αλλά και με παρόχους επισιτιστικών υπηρεσιών και εταιρίες καυσίμων.
Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, που ξεκίνησε το 2014 με την κατάληψη της Κριμαίας, πυροδότησε μια ξαφνική και χωρίς προηγούμενο διεύρυνση των συναλλαγών των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών με επιχειρήσεις που είδαν μια χρυσή ευκαιρία πλουτισμού για όλο το διευρυμένο κύκλο που στήριζε την πολεμική προετοιμασία.
Όταν πριν από ένα περίπου χρόνο αυτή η προετοιμασία εξελίχθηκε σε σύγκρουση, η κατακόρυφη άνοδος των αναγκών σε προμήθειες υποστήριξης ήταν μάνα εξ ουρανού για τα στελέχη των εμπλεκόμενων στρατιωτικών δυνάμεων.
Στην παρατεταμένη περίοδο παρακμής της ΕΣΣΔ, που είχε σαν αφετηρία την άνοδο του Μπρέζνιεφ στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1964, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν να κατοχυρώσουν ρόλο αδιάφθορων σε μια βαθιά, συστημική και θεσμικά διεφθαρμένη χώρα, καθώς, από την εποχή του Στάλιν, τον ρόλο αυτό είχαν κατοχυρώσει οι πραιτοριανοί του καθεστώτος που δεν είχαν ανάγκη τη διαφθορά, καθώς ζούσαν σε προνομιακές συνθήκες. Πρόκειται για την Τσεκά, που ίδρυσε ο Τζερτζίνσκι το 1918 και στην πορεία του χρόνου μετονομάσθηκε σε ΝKVD και στη συνέχεια σε ΚGB.
Υπό τον έλεγχο της εκάστοτε πολιτικής κομματικής ηγεσίας, οι Ένοπλες Δυνάμεις της ΕΣΣΔ, ως μέρος του προβλήματος -και όχι ως μέρος της λύσης- της συνολικής διαφθοράς, κατά την περίοδο λαφυραγώγησης του καταρρέοντας σοβιετικού καθεστώτος ήταν ο φτωχός συγγενής. Έτσι ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν και για τους δύο αντίπαλους στρατούς ευκαιρία προκειμένου να καλύψουν αυτή τη διαφορά.
