ΗΠΑ και Σουηδία διερευνούν την σύναψη διμερούς αμυντικής συμφωνίας που να επιτρέπει την στάθμευση αμερικανικών δυνάμεων στην χώρα, με δεδομένη την παρελκυστική –εκβιαστική στάση της Τουρκίας ως προς την ένταξη της Στοκχόλμης στην ατλαντική συμμαχία.
Το μήνυμα είναι σαφές και έχει αντίκρισμα αξιοπιστίας , ότι δηλαδή μια διμερής συμφωνία με τις ΗΠΑ λειτουργεί σαν de facto ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Άλλωστε με την παραπάνω διαπίστωση φαίνεται να συμφωνεί και η Μόσχα που λίγο πριν την εισβολή στην Ουκρανία έθετε θέμα όχι ακύρωσης της ένταξης στο ΝΑΤΟ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης αλλά μη εγκατάστασης αμερικανικών βάσεων και δυνάμεων από άλλες νατοϊκές χώρες.
Όταν η Στοκχόλμη και το Ελσίνκι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ουδετερότητα και να προσχωρήσουν στο ΝΑΤΟ η Μόσχα εξέφρασε μεν την δυσαρέσκεια της αλλά φάνηκε πρόθυμη να αποδεχθεί την νέα πραγματικότητα υπό τον όρο να μην εγκατασταθούν στο έδαφος των δύο χωρών αμερικανικές βάσεις.
Σήμερα η Ουκρανία είναι de facto χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, μια πραγματικότητα την οποία δεν πρόκειται να επηρεάσει η μια ή η άλλη φόρμουλα τερματισμού του πολέμου.
De facto μέλος του ΝΑΤΟ υπήρξε επί τρείς δεκαετίες και η Ισπανία καθώς το καθεστώς του Φράνκο δεν ήταν συμβατό με τον χαρακτήρα συμμαχίας των δημοκρατιών, που ήταν η επίσημη ρητορική. Στην χώρα υπήρχε ένα σημαντικό δίκτυο αμερικανικών βάσεων πλήρως ενταγμένο στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της Ατλαντικής Συμμαχίας. Μετά την μετάβαση στην Δημοκρατία η Μαδρίτη έγινε και de jure μέλος του ΝΑΤΟ.
Η Πορτογαλία του Σαλαζάρ διατηρούσε προσχηματική κοινοβουλευτική κανονικότητα, ανεπαρκή για τους πολίτες της, αλλά υπεραρκετή για να είναι ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949.
Το μήνυμα των ΗΠΑ προς την Τουρκία είναι ξεκάθαρο αν επιμείνει στο Βέτο που έχει θέση στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, τότε θα παρακαμφθεί από όλους τους υπόλοιπους νατοϊκούς εταίρους.
