Είναι η πρώτη φορά από την εγκαθίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας στο Ιράν που η αβεβαιότητα, ως προς τις εσωτερικές αλλά και εξωτερικές ισορροπίες στη χώρα, μοιάζει με πυκνή ομίχλη. Καθώς η μιντιακή προσοχή έχει επικεντρωθεί στις εξελίξεις εντός, στις διεθνείς σχέσεις σημειώνονται αλληλοαναιρούμενες ανατροπές, για τις οποίες θα ταίριαζε η φράση «ένα βήμα εμπρός, δύο πίσω».
Για παράδειγμα, τι συμβαίνει με την αναβίωση της Συμφωνίας του 2015 για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος και από την οποία είχαν αποσυρθεί -το 2018 επί προεδρίας Τραμπ- οι ΗΠΑ; Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και μετά τις ενδιάμεσες εκλογές η αίσια έκβαση της διαπραγμάτευσης είχε προεξοφληθεί ως βέβαιη, τις τελευταίες βδομάδες δεν υπήρξε καμιά κινητικότητα.
Αναπάντητα ερωτήματα προέκυψαν και από την εποικοδομητική στάση της Τεχεράνης στη Συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ, για την οποία η ιρανική πλευρά είχε δώσει στη Χεζμπολά το πράσινο φως για να τη στηρίξει, και θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως χειρονομία καλής θέλησης, όχι μόνο προς τις ΗΠΑ, αλλά και προς το Ισραήλ.
Από την άλλη μεριά, η στρατιωτική συνεργασία του Ιράν με τη Ρωσία γίνεται όλο και πιο στενή, ενώ για το Κρεμλίνο θεωρείται αποφασιστικής σημασίας καθώς αναζητεί εναγωνίως πυρομαχικά και drones για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όμως τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Έχουν υπόσταση όλα αυτά ή είναι ένα αφήγημα όσων αντιτίθενται στην προσέγγιση της Τεχεράνης με τις ΗΠΑ; Μήπως πρόκειται για δύο συγκρουόμενες ατζέντες που προωθούν, από τη μία, οι συντηρητικοί και, από την άλλη, οι μετριοπαθείς της θρησκευτικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας;
Αν υπάρξει αβεβαιότητα και ως προς το ενδεχόμενο μιας αίσιας έκβασης των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα, τότε θα αυξηθούν τα ερωτήματα για την αμερικανική πολιτική στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοδυτική Ασία.
Τέλος, σε περίπτωση που ο Μπάιντεν δεν ολοκληρώσει τη στροφή, που άρχισε ο Ομπάμα και βραχυκύκλωσε ο Τραμπ, τότε η Ουάσιγκτον θα βρεθεί σε κρίση στρατηγικής εμπιστοσύνης με το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία αλλά και την Τουρκία.
