Η κατάργηση της Αστυνομίας Ηθών στο Ιράν είναι η πρώτη σοβαρή υποχώρηση της θρησκευτικής ηγεσίας σε ένα εξεγερσιακό και παρατεταμένο κύμα διαμαρτυρίας.
Αλλαγή ή ελιγμός; Το ερώτημα τίθεται αλλά όποια και αν είναι η απάντηση ουδείς μπορεί να αγνοήσει ότι κάποιες υποχωρήσεις της τελευταίας στιγμής μπορούν να ανακόψουν μια δυναμική συνολικής αλλαγής.
Πρόκειται για μια διαπίστωση που επιβεβαιώνεται από την ύστατη προσπάθεια του Σάχη στις αρχές του 1979 να θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση, με τον διορισμό νέας κυβέρνησης υπό τον Σαπούρ Μπαχτιάρ.
Τούτων λεχθέντων, είναι σαφές ότι η διάλυση της Αστυνομίας Ηθών δεν προδικάζει την απόφαση για την κεφαλομάντηλα και συνολικά για την αμφίεση των γυναικών που αναμένεται σε λίγες μέρες.
Η αναδίπλωση της θρησκευτικής ηγεσίας του Ιράν έρχεται λίγες μέρες μετά την χαλάρωση των μέτρων καραντίνας στην Κίνα -καθώς η σκληρή καταστολή απεδείχθη αναποτελεσματική για τον τερματισμό των διαμαρτυριών.
Τι κοινό έχει η πολιτική συγκυρία σε δύο ανόμοιες και μη συγκρίσιμες χώρες όπως η Κίνα και το Ιράν;
Μια απάντηση είναι ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, η τεχνολογία έχει ένα προβάδισμα που θα διαρκέσει μέχρι οι τεχνικές καταστολής προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα.
Έτσι, στο τέλος του 2022 η Τεχεράνη υποχωρεί για πρώτη φορά μετά την ίδρυση του Ισλαμικού Καθεστώτος το 1979 και το Πεκίνο αναδιπλώνεται για πρώτη φορά μετά την εξέγερση της Τιεν Αν Μεν το 1989.
