Ο διορισμός ειδικού ανακριτή για τις ποινικές εκκρεμότητες του Τραμπ, επαναφέρει στο προσκήνιο, στην καλύτερη περίπτωση εξ’ αντικειμένου, την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης στις πολιτικές συγκρούσεις.
Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε το 1998, όταν η τότε έρευνα του ειδικού ανακριτή για την υπόθεση Λεβίνσκι, Κένεθ Σταρ, οδήγησε στη δίκη και τελικά αθώωση του Κλίντον. Εκείνη η παραπομπή-σαπουνόπερα βραχυκύκλωσε την παράδοση που είχε προκύψει το 1974 με την υπόθεση Γουοτεργκέιτ και οδήγησε σε παραίτηση του Νίξον, όταν η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων πρότεινε την παραπομπή του.
Μετά την υπόθεση Λεβίνσκι, το ίδιο νομοθετικό σώμα, ελεγχόμενο από τους Δημοκρατικούς, παρέπεμψε δύο φορές τον Τραμπ. Όμως τώρα το σκηνικό είναι εντελώς πρωτόγνωρο, καθώς ο ειδικός ανακριτής θα διερευνήσει το ποινικό σκέλος της εμπλοκής του τέως προέδρου στην απόπειρα πραξικοπήματος στις 6 Ιανουαρίου του 2021, καθώς και στη μεταφορά άκρως απόρρητων εγγράφων εκτός του Λευκού Οίκου.
Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί αν η κατάληξη της δικαστικής έρευνας και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης στερήσουν από τον Τραμπ το δικαίωμα να είναι υποψήφιος στις εκλογές του 2024. Ο τέως πρόεδρος, προφανώς, έχει σχεδιάσει προληπτικά τις κινήσεις του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και μαζί με τα περί νοθείας στις εκλογές του 2020, η σημερινή δικαστική παρεμβολή θα συνθέσουν το ανανεωμένο αφήγημά του.
Αν αποκλεισθεί μπορεί άραγε να αγνοήσει τη δικαστική απόφαση και να ξεκινήσει περιοδείες σε όλη τη χώρα και, αφού καλέσει τους πολίτες σε αντίσταση και ανυπακοή, τελικά να δώσει το χρίσμα σε υποψήφιο που θα αποδειχθεί πιο τραμπικός και από τον ίδιο;
Η ποινικοποίηση της πολιτικής, είτε προσχεδιασμένη είτε ως παρενέργεια των διαδικαστικών αυτοματισμών της Δικαιοσύνης, συνήθως ωφέλησε αυτούς για τους οποίους ήθελε να στοιχειοθετήσει την ενοχή τους.
Όταν μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1940, στην Αργεντινή, μεσουρανούσε το ζεύγος Περόν και μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου επιχείρησαν να θέσουν τον παντοδύναμο δικτάτορα υπό διερεύνηση για διαφθορά, οι οπαδοί του ξεχύθηκαν στους δρόμους φωνάζοντας το σύνθημα «Ladron y non ladron,queremos a Peron», δηλαδή «Κλέφτης ή όχι, θέλουμε τον Περόν»!
Τα παραδείγματα είναι άφθονα, με πιο πρόσφατο την ολική επαναφορά του Λούλα στη Βραζιλία, ενώ στο παρελθόν, οι επανειλημμένες αθωωτικές αποφάσεις της ιταλικής Δικαιοσύνης για τον Αντρεότι του χάρισε τελικά το προσωνύμιο «ανοξείδωτος».
Η κρίση στις ΗΠΑ που ξεκίνησε το 2000 -όταν ο Γκορ αμφισβήτησε τη νομιμότητα της νίκης Μπους-, όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά ακόμα δεν έχει κορυφωθεί. Τα επόμενα χρόνια, η απουσία εσωτερικής πολιτικής σταθερότητας και κανονικότητας θα οριοθετήσει, εκ των πραγμάτων, την παρεμβατική εμβέλεια των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή.
