Τελικά, η αποτυχία του Τραμπ να μετατρέψει τις ενδιάμεσες εκλογές σε δημοψήφισμα υπέρ της επιστροφής του, προδικάζει για το 2024 τη μη αντιστρέψιμη διολίσθηση προς την ήττα; Ένα είναι βέβαιο. Στην αναμέτρηση του Νοεμβρίου εκείνου του έτους, χωρίς την ανοχή -αν όχι τη θετική στήριξη- του Τραμπ δεν υπάρχει περίπτωση ο όποιος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων να νικήσει τον όποιο υποψήφιο των Δημοκρατικών.
Μπορεί σήμερα οι εσωκομματικοί συσχετισμοί -σε σχέση με αυτούς που υπήρχαν πριν από τις ενδιάμεσες- να είναι δυσμενέστεροι για τον Τραμπ και οι περισσότεροι υποψήφιοι που στήριξε προσωπικά να καταποντίστηκαν στις κάλπες, σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν είναι νοητή ή ακόμη περισσότερο διαχειρίσιμη, μια μετωπική σύγκρουση του τέως προέδρου με τον Ντε Σάντις ή με όποιον άλλον διεκδικητή του χρίσματος.
Ο τραμπισμός δεν είναι μόνο ένα ψηφοθηρικό πρωτόγονο αφήγημα. Ταυτόχρονα είναι και αξιακό, πολιτικό και κοινωνικό στίγμα, με το οποίο, όπως προκύπτει από το οριακό προβάδισμα του ενός ή του άλλου υποψηφίου MAGA, ταυτίζεται σχεδόν το 50% των ψηφοφόρων. Στο ορατό μέλλον, χωρίς τον Τραμπ ή κάποιον άλλο τραμπιστή υποψήφιο, η αποσυσπείρωση στην εκλογική βάση των Ρεπουμπλικάνων θα είναι δεδομένη.
Στο μεταξύ, ο Μπάιντεν θα καταθέσει τελικά υποψηφιότητα, όπως το άφησε ο ίδιος να εννοηθεί; Το γεγονός ότι το 2024 ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου θα είναι 83 ετών, είναι μια υποθήκη στην επανεκλογή του, με την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις να φθείρεται σε επικοινωνιακό επίπεδο από την υποτιμημένη μιντιακή διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων.
Το ερώτημα που παραμένει ανοικτό είναι αν ο Τραμπ, με την πρόωρη υποψηφιότητα του, διακινδυνεύει τη φθορά της υπερέκθεσης ή κατοχυρώνει ένα προβάδισμα που δύσκολα θα καλύψουν ο Μπάιντεν, η Καμάλα Χάρις ή όποιο αουτσάιντερ θα πέσει ως «αλεξιπτωτιστής» στη μάχη των προκριματικών του 2024.
Έτσι οι ΗΠΑ, μετά από 246 χρόνια ανεξαρτησίας, ίσως να μην γνωρίζουν ποιος θα είναι ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου, αλλά γνωρίζουν ποιος θα είναι, σε λίγες μέρες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη χώρα που οι πρώην πρόεδροι γράφουν απομνημονεύματα, οργανώνουν τα αρχεία τους και τη βιβλιοθήκη που θα τα συντηρεί, και παρεμβαίνουν σπανίως, ως σοφοί Νέστορες, μιλώντας για συναίνεση και ενότητα, θα δοκιμασθεί, για πρώτη φορά, μια ακραία, διχαστική και συγκρουσιακή ρητορική διετούς διάρκειας.
