Η τρομοκρατία στην Τουρκία είναι ένα ιστορικό φαινόμενο, που ξεκινά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διαπερνά σχεδόν όλη τη σύγχρονη ιστορία της.
Το φαινόμενο, επίσης, έχει άρρηκτα συνδεθεί με τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς επηρεάζει διαχρονικά τη συμπεριφορά των πολιτών και κατά καιρούς έχει αναχθεί σε βασικό πολιτικό ζήτημα στη χώρα, όπως είχε συμβεί τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, αλλά και μετά το 2015.
Τον Αύγουστο του 1896, μέλη της αρμενικής οργάνωσης Dashnaktsuthium, κατέλαβαν το κτίριο της Οθωμανικής Τράπεζας στην Κωνσταντινούπολη απειλώντας να το ανατινάξουν, ενώ το 1905, μέλη της ίδιας οργάνωσης πραγματοποίησαν βομβιστική επίθεση με στόχο τον Σουλτάνο Αμπντουλχαμίτ Β΄, ο οποίος είχε ήδη ονομαστεί «κόκκινος Σουλτάνος» από τους Αρμένιους και τους Ευρωπαίους, λόγω των σφαγών που είχε πραγματοποιήσει στην Αυτοκρατορία.
Μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και μέχρι τη δεκαετία του ‘60, η χώρα έμεινε μακριά από τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά μετά το 1969 και τη σύσταση της ακροαριστερής Dev-Genc ξεκίνησε νέος κύκλος χτυπημάτων, με κύριο στόχο τις τράπεζες. Τη δεκαετία του ’70, η άνοδος της αριστεράς/ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς θα οδηγήσει σε σημαντικές τρομοκρατικές ενέργειες και από τις δυο πλευρές, ενώ θα συνδυαστεί και με την τρομοκρατία της αρμενικής οργάνωσης ASALA, που -κυρίως ανάμεσα στο 1975 και το 1985- θα προβεί σε βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες Τούρκων διπλωματών, εντός και εκτός χώρας.
Το μεγάλο κύμα τρομοκρατίας θα ξεκινήσει στις αρχές του 1980, μαζί με τον αγώνα των Κούρδων του ΡΚΚ, καθώς, πέραν των επιθέσεων σε στρατιωτικούς στόχους, θα γίνουν και βομβιστικές ενέργειες κατά αμάχων.
Την περίοδο των δεκαετιών του ‘80 και του ‘90 θα αναπτυχθεί ιδιαίτερα και η ισλαμική τρομοκρατία, κυρίως με την ανάδειξη οργανώσεων όπως η Χεζμπολά (Hizbullah) και της IBDA-C στις κουρδικές περιοχές. Την ίδια περίοδο, η DHKP/C θα μονοπωλήσει τον χώρο της ακροαριστερής τρομοκρατίας, με χτυπήματα εις βάρος επιχειρηματιών και των τουρκικών αρχών.
Την πρώτη δεκαετία του 2000, η Αλ Κάιντα θα πρωτοστατήσει σε μεγάλες επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη, με στόχο συναγωγές και το βρετανικό προξενείο. Από την άλλη, η DHKP/C θα συνεχίσει τις δικές της επιθέσεις με καμικάζι, ενώ το 2015 θα προχωρήσει στην ομηρεία ενός Τούρκου δικαστή.
Τέλος, μετά την κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας ανάμεσα στους Κούρδους και την Άγκυρα το 2015, ένα νέο κύμα τρομοκρατίας θα χτυπήσει την Τουρκία, καθώς κουρδικές οργανώσεις, αλλά κυρίως το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), το καλοκαίρι και το φθινόπωρο εκείνου του έτους, θα προβούν σε πολύνεκρες επιθέσεις.
