Είτε υπάρχει πρόθεση χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων από την Ρωσία στο μέτωπο της Ουκρανίας, είτε πρόκειται για ελιγμούς ψυχολογικού πολέμου του Κρεμλίνου προς τους ηγέτες αλλά και την κοινή γνώμη της Δύσης, ένα πέπλο ασάφειας καλύπτει πλέον την «κόκκινη γραμμή», πέραν της οποίας, τα μέλη της πυρηνικής λέσχης μπορούν να καταφύγουν σε αυτά, επικαλούμενα υπαρξιακά εθνικά συμφέροντα.
Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση του Πούτιν με μέλη της στρατιωτικής ηγεσίας για ενδεχόμενη χρήση των συγκεκριμένων όπλων, που αποκάλυψαν χθες οι αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ (εδώ), αφήνει στην υποκειμενική εκτίμηση την αξιολόγηση αν πρόκειται για επιχειρησιακή επιλογή υπό συζήτηση ή επικοινωνιακός ελιγμός εκφοβισμού του αντιπάλου.
Ανάλογη ασάφεια εισπράττουν συνεχώς από την Βόρεια Κορέα οι ΗΠΑ, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, με ένα όμως σαφές δεδομένο: Ο λόγος που η Ουάσιγκτον δεν έχει επιφυλάξει στον Κιμ Γιογκ Ουν την τύχη του Μιλόσεβιτς και του Σαντάμ, οφείλεται στην πλήρη αβεβαιότητα για την σύνθεση και τις δυνατότητες του πυρηνικού οπλοστασίου της Πιονγιάνγκ, αλλά και του δόγματος που αφορά την χρήση των εν λόγω όπλων.
Ακόμη και αν στην σύγκρουση της Ουκρανίας όλα πάνε κατ’ ευχή και λήξει με πολιτικό συμβιβασμό, η υπερβολική ρωσική ασάφεια περί πυρηνικών δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες:
-Συνέπεια πρώτη θα είναι η δυναμική που θα δοθεί σε ενδεχόμενη διεύρυνση της κλειστής λέσχης των χωρών που κατέχουν πυρηνικά και μάλιστα, κατά κύριο λόγο, σε εκείνες που διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στους διεθνείς συσχετισμούς, ως μέλη των BRICS και των G-20.
-Συνέπεια δεύτερη θα είναι να καταστεί η Μέση Ανατολή μια περιοχή του πλανήτη όπου οι περιφερειακές αντιπαλότητες θα έχουν πυρηνικό φόντο.
Είναι φανερό ότι αν ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργεί την αίσθηση -ή ακόμη και την ψευδαίσθηση- ότι η απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων γίνει, έστω και σιωπηρά, δεκτή ως κανονικότητα, τότε -εκτός του Ιράν- η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και η Αίγυπτος, ακόμη και αν δεν αποκτήσουν τα συγκεκριμένα όπλα, θα φροντίσουν να έχουν την δυνατότητα να μπορούν να τα έχουν στην κατοχή τους όταν τα χρειασθούν και μάλιστα με την διαδικασία του κατεπείγοντος.
