Ο ισχυρισμός της Μόσχας ότι η Βρετανία ευθύνεται για την έκρηξη στον υποθαλάσσιο αγωγό Nord Stream 2 και η μετακίνηση της 101 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας του αμερικανικού στρατού στην Ρουμανία φανερώνουν ότι υπάρχει διολίσθηση προς την διάχυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και σε τρίτες χώρες.
Δύο είναι τα πιθανά πεδία μεταφοράς της κλιμάκωσης. Το ένα είναι προς νοτιοδυτικά, όπου η αποσχισθείσα από την Μολδαβία ρωσσόφωνη Τρανσδνειστρία δεν κρύβει την αδυναμία της για ένωση με την Ρωσία. Το άλλο είναι προς στο βορρά και συγκεκριμένα προς την Βαλτική, όπου σε αντίθεση με τα στενά του Βοσπόρου -που έκλεισαν για τα ρωσικά πολεμικά πλοία με απόφαση Ερντογάν και με βάση την Συνθήκη του Μοντρέ- η Μόσχα εξακολουθεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση.
Η συγκεκριμένη περιοχή ελέγχεται από την Δανία και τη Σουηδία και έτσι, όταν η Στοκχόλμη πάρει το «πράσινο φως» από την Άγκυρα, θα μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκή Θάλασσα, με μόνες εξαιρέσεις την ρωσική πρόσβαση στην Αγία Πετρούπολη και το Καλίνινγκραντ. Με λίγα λόγια, οι κατηγορίες που εκτόξευσε η Μόσχα για τις εκρήξεις στους αγωγούς είναι ταυτόχρονα και μια προειδοποίηση στο ΝΑΤΟ ότι θα προστατεύσει τα εκεί ζωτικά της συμφέροντα.
Όταν το 1853-56 διεξαγόταν ο Κριμαϊκός Πόλεμος η Βρετανία πίεσε ασφυκτικά την Πρωσία να πάρει μέρος, στο πλευρό του αντιρωσικού συνασπισμού στον οποίο ανήκαν η Γαλλία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Πεδεμόντιο. Στόχος ήταν να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στην Βαλτική. Τελικά, η διεύρυνση της σύγκρουσης δεν κατέστη δυνατή, καθώς το Βερολίνο είχε ως κεντρική επιλογή την διατήρηση της στενής σχέσης του με την Ρωσία.
