ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΒΑΚΑ

Ανησυχεί το Κρεμλίνο για τη «βρώμικη βόμβα»;

Οι “προειδοποιήσεις” του Κρεμλίνου (εδώ) ότι η Ουκρανία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει μια “βόμβα διασποράς ραδιενεργού υλικού” και να κατηγορήσει τον ρωσικό στρατό για το χτύπημα, έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας παραπλανητικής κίνησης. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιόν στόχο εξυπηρετούν.

Η πρώτη υπόθεση είναι ότι ο Πούτιν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει ο ίδιος ένα τέτοιο όπλο, να κατηγορήσει την Ουκρανία για το χτύπημα, να προφασιστεί “απειλή για τη Ρωσία” και να “απαντήσει” με τακτικά πυρηνικά όπλα. Αυτό θα μπορούσε να αντισταθμίσει τις αποτυχίες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία και να αποτρέψει την προέλαση του ουκρανικού, εφόσον το πεδίο θα ήταν ραδιενεργό και απροσπέλαστο. Θα δημιουργούσε δηλαδή, μια νεκρή ζώνη ανάμεσα στους δύο στρατούς, αφήνοντας στον έλεγχο της Ρωσίας μεγάλες εκτάσεις ουκρανικών εδαφών. Θα προκαλούσε, επίσης, τόσο μεγάλο παγκόσμιο σοκ ώστε ενδεχομένως να εκβιάσει επείγουσες πολυμερείς διαπραγματεύσεις για “πάγωμα” του πολέμου, που το Κρεμλίνο έχει κάθε λόγο να επιδιώκει. Θα ήταν όμως και μια κίνηση υψηλού ρίσκου επειδή θα μπορούσε να αποξενώσει τον σημαντικότερο σύμμαχό του, την Κίνα και όσες χώρες τηρούν τώρα ίσες αποστάσεις για τη σύγκρουση, να καταστήσει τη Ρωσία χώρα παρία. 

Μια δεύτερη υπόθεση είναι ότι οι προειδοποιήσεις αυτές, όπως και οι έμμεσες απειλές του Πούτιν για “χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου” (υπονοώντας πυρηνικά όπλα) έχουν στόχο να θορυβήσουν τη Δύση τόσο ώστε να πάψει να στηρίζει με όπλα την Ουκρανία και να πιέσει για άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες. Είναι προφανές ότι το Κρεμλίνο θα ήθελε μια εκεχειρία που θα “πάγωνε” τη σύγκρουση, όσο η Ρωσία έχει ακόμα τον έλεγχο σε κάποιες περιοχές της νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Μέχρι τώρα τίποτε δεν δείχνει ότι η δυτική συμμαχία αισθάνεται τέτοια ανησυχία. Συνεχίζει να στέλνει διαρκώς ισχυρότερα και πιο σύγχρονα όπλα στην Ουκρανία, που αντεπιτίθεται και απελευθερώνει κατεχόμενες περιοχές.

Μια τρίτη θεωρία υποστηρίζει ότι ο Πούτιν χρησιμοποιεί αυτή την απειλή -και ίσως την υλοποίησή της αποδίδοντάς την στον Ζελένσκι- για εσωτερική κατανάλωση. Οι αποτυχίες του ρωσικού στρατού και η επιστράτευση-φιάσκο αποδείχτηκε ότι είχαν σοβαρό πολιτικό κόστος για το Κρεμλίνο. Μια “απειλή” θα μπορούσε να συσπειρώσει τους Ρώσους ώστε να θεωρήσουν τον πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία ως “μάχη επιβίωσης” και να τον στηρίξουν.

Τέλος, εκφράστηκε και η άποψη ότι αυτές οι “απειλές” χρησιμεύουν για να δικαιολογηθεί μια μεγάλη κλιμάκωση των επιθέσεων και καταστροφή των αστικών υποδομών στην Ουκρανία.

Σε κάθε περίπτωση, οι απειλές του Πούτιν δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται επιπόλαια. Είναι ένας “εκλεγμένος δικτάτορας” που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Χρειάζεται πάση θυσία μια διέξοδο από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, πριν ο στρατός του υποστεί μεγαλύτερες ήττες στην Ουκρανία και γίνουν βαρύτερες οι συσσωρευμένες επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων στην οικονομία της Ρωσίας. Και όσο πιό δύσκολη γίνεται η θέση του, τόσο πιο επικίνδυνος θα είναι.

Σχετικά: -Russia’s ‘Dirty Bomb’ Ploy στο The Atlantic. -Moscow’s claim Ukraine planning to use ‘dirty bomb’ is just a diversion, experts say, στους Times of Israel

 

 

Εάν θέλετε κάθε πρωί το ενημερωτικό δελτίο του KReport στο email σας και πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενό μας, κάντε μια δοκιμαστική συνδρομή!