Η Βρετανία μετά το Δημοψήφισμα του 2016 όπου επικράτησε το Brexit και οι ΗΠΑ μετά την εκλογή του Τραμπ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, εισήλθαν στην κορύφωση μιας κρίσης που έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Οι δύο χώρες, η για να θυμηθούμε τον Ντεγκόλ η «Αγγλόσφαιρα» έχουν διαγράψει τα τελευταία χρόνια μια κοινή πορεία που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια νέα Ειδική Σχέση.
Ειδική σχέση ονομάζουν, κυρίως στη Βρετανία, τη διμερή συμμαχία ΗΠΑ-Ηνωμένου Βασιλείου που συνυπέγραψαν ο Τσόρτσιλ και ο Ρούζβελτ το καλοκαίρι του 1941, μια διακήρυξη που έμεινε γνωστή ως ο χάρτης του Ατλαντικού.
Η Βρετανία το 1979 με την εκλογική νίκη της Θάτσερ και οι ΗΠΑ το 1980 με την νίκη του Ρέιγκαν προχώρησαν σε μια μεγάλη ανατροπή. Στην Βρετανία η Σιδηρά Κυρία κατεδάφισε το κράτος πρόνοιας που είχαν οικοδομήσει οι Εργατικοί μετά το 1945 και τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την κοινωνική συνοχή.
Ίδιο σκηνικό και στις ΗΠΑ όπου ο Ρέιγκαν σφυροκόπησε και κατεδάφισε ότι είχε απομείνει από το New Deal (Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο) με το οποίο ο Ρούζβελτ μετά την εκλογή του το 1932 προσπάθησε να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή οι αντοχές της οποίας στο σοκ της Κρίσης του 1929 και της Μεγάλης Ύφεσης που ακολούθησε είχαν φθάσει σε οριακό σημείο.
Την κυριαρχία των φονταμενταλιστών του νεοφιλελευθερισμού διάκοψε το 1992 η εκλογή του Κλίντον στις ΗΠΑ και το 1997 η νίκη του Μπλερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τόσο ο Κλίντον όσο και ο Μπλερ, δεν ανέτρεψαν την κληρονομιά των Θάτσερ και Ρέιγκαν αλλά περιορίσθηκαν σε μικρές διορθωτικές κινήσεις και έτσι δεν μπόρεσαν να σταθούν ως εναλλακτική κυβερνητική ατζέντα διακριτή από την θρησκευτική πίστη στην αυτορυθμιζόμενη αγορά και στο μικρό κράτος.
Τα παραπάνω δεν επέτρεψαν την επούλωση των τραυμάτων της κοινωνίας και άρχισαν να τροφοδοτούν συγκρούσεις χωρίς προηγούμενο.
Στις ΗΠΑ εμβρόντητοι οι πολίτες είδαν τον Νοέμβριο του 2000 τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Γκορ να αμφισβητεί την εκλογική νίκη του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου Μπους.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά οι ψηφοφόροι του Ηνωμένου Βασιλείου ανέδειξαν το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φαράζ πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές την άνοιξη του 2014.
Σήμερα μια ταυτόχρονη υπαρξιακή, δίχως υπερβολή , αβεβαιότητα σκιάζει ταυτόχρονα τον πολιτικό ορίζοντα των δύο δυνάμεων που απαρτίζουν την Αγγλόσφαιρα.
Στην Βρετανία η κρίση απειλεί όχι απλά με ήττα το Συντηρητικό Κόμμα αλλά με πολιτική συντριβή που θα τερματίσει την μακρά του διαδρομή ως κόμματος εξουσίας με τον διάδοχο της Τρας όποιος και αν είναι να μην έχει ούτε την δυνατότητα αλλά ούτε και την βούληση να αλλάξει πορεία.
Την ίδια στιγμή λίγο πριν από τις Ενδιάμεσες Εκλογές στις ΗΠΑ το ζητούμενο είναι η έκταση της ήττας των Δημοκρατικών, αν δηλαδή θα χάσουν μόνο τη Βουλή ή και τη Γερουσία, σε μια ήττα που θα καταγραφεί ως απαρχή μιας δυναμικής παλινόρθωσης του Τραμπ. Ο οποίος, λίγες μέρες μετά τις κάλπες, θα πρέπει να παρουσιασθεί στην εξεταστική επιτροπή του Κογκρέσου για τα γεγονότα της 6.1.2021...
