Συνεχίζει να σηκώνει το χέρι του και γιατί να μην το κάνει; Τώρα βρήκε δημοσιότητα. Είχε μάλιστα και την κουτοπονηριά να επικαλεστεί τον Ιωάννη Μεταξά. Ότι χαιρετάει όπως και στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ενόψει της 28ης Οκτωβρίου θεωρεί ότι έκανε κίνηση-ματ για τα «ορφανά» της Χρυσής Αυγής, που διψάνε έστω για μια μικρή νίκη και που τώρα, το σήριαλ του σηκωμένου χεριού, σίγουρα θα βοηθήσει να αναθαρρήσουν με τον «τρόπο που τους την έφερε».
Ήταν κίνηση πολιτικάντικη: Λίγες μέρες πριν, στην πρόκληση της Μάγδας Φύσσα, «γιατί δεν χαιρετάς εδώ μέσα ναζιστικά», είχε με χαρά ανταποκριθεί. Χθες, ενόψει και των Πειθαρχικών του ΔΣΑ, επιχείρησε να το μαζέψει: «Ο Μεταξάς…».
Είναι η μεγάλη του ευκαιρία να μείνει στον «αφρό» της επικαιρότητας, ό,τι και να γίνει θα είναι win-win γι’ αυτόν. Και επιρροή στα «ορφανά» και «ζωντανός ήρωας» αν του επιβληθούν κυρώσεις. Βέβαια, γνωρίζει καλά ότι δεν είναι εύκολο να του επιβληθούν, ιδίως για έναν «4Αυγουστιάτικο χαιρετισμό». Το ψάρεμα στο θολά νερά είναι στο DNA του χώρου.
Τόσο, που είναι πιθανό, σύντομα, να σηκώσει ψηλά μέσα στο δικαστήριο και το εξοργιστικά αντισημιτικό βιβλίο του για το οποίο αθωώθηκε τελεσίδικα, ώστε να διευρύνει το πεδίο της αντιπαράθεσης όλο και πιο κοντά σε ιδεολογική διαμάχη κι όχι σε ποινική δίκη για συμμορία εγκλήματος. Κι αν δεν το έχει κάνει ακόμη, μάλλον δεν είναι για πολιτικούς λόγους.
Αυτό που χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα είναι να συνεχίσει να έχει ρόλο στη δίκη για να την πάει εκεί που τον βολεύει: Να καιροσκοπήσει σε μια όλο και πιο πιθανή στροφή της Ιστορίας, όχι προς τη φάρσα αλλά προς τη λήθη/ύβρη. Συμβαίνει κι αλλού, γιατί όχι κι εδώ;