Οι αποστάσεις που πήραν Κίνα και Ινδία από την Ρωσία, στην Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας της Σαγκάης στην Σαρμακάνδη, επιβεβαιώθηκαν προχθές, καθώς οι δύο μεγάλες δυνάμεις της Ασίας καταδίκασαν, χωρίς περιστροφές, το μπαράζ ρωσικών βομβαρδισμών στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας.
Πεκίνο και Νέο Δελχί, προφανώς, θεωρούν ότι ένας παρατεταμένος πόλεμος έχει δυναμική παγκοσμίου αποσταθεροποιητικού ντόμινο, με ολέθριες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.
Εμμέσως, πλην σαφώς, Σιτζιπιγκ και Μόντι διαμηνύουν στον Πούτιν ότι, από αντίβαρο στην παντοδυναμία των ΗΠΑ, η Ρωσία εξελίσσεται σε κράτος-ταραξία.
Αν συνεχισθούν οι πιέσεις Κίνας-Ινδίας στο Κρεμλίνο, ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση της σύγκρουσης και κάποια μορφή παγώματος της, τότε θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι εκτιμήσεις που θεωρούσαν ότι η Ομάδα των BRICS και η πλειοψηφία των μελών της Ομάδας των G-20 έχουν στάση σιωπηλής ανοχής -έως ευμενούς ουδετερότητας- απέναντι στον πόλεμο του Πούτιν.
Τα παραπάνω είναι μηνύματα που έχουν φθάσει στη Μόσχα, όπως δείχνει και η αγωνιώδης προσπάθεια της ρωσικής διπλωματίας, στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ώστε η ψηφοφορία για το σχέδιο απόφασης της Δύσης, που καταδικάζει τα αντίποινα του Πούτιν, να είναι μυστική.
Η Ρωσία, παρά τους οκτώ μήνες πολέμου, δεν έγινε κράτος-παρίας όπως είχαν προαναγγείλει οι ΗΠΑ, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν προβάλλει ως ο φυσικός ηγέτης ενός διευρυμένου αντιαμερικανικού μετώπου.
Δεν θα ήταν υπερβολή η διαπίστωση ότι οι αποστάσεις που υιοθέτησαν απέναντι στον Πούτιν οι Σιτζιπιγκ και Μόντι τον επηρεάζουν πολύ περισσότερο από τις καταδικαστικές τοποθετήσεις της Δύσης και έχουν ουσιαστική αποτρεπτική δυναμική σε κάθε βήμα περαιτέρω κλιμάκωσης.
