Β. Η ΤΙΝΑ του Πούτιν;
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Νόρμαν Τέμπιτ, «γκουρού» της Μάργκαρετ Θάτσερ, αναφερόμενος στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα, είπε ότι «Δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή» (There is no alternative), δόγμα γνωστό και με τα αρχικά ΤΙΝΑ.
Σήμερα, αν η Ρωσία θελήσει να παρέμβει στην Ευρώπη, ως κίνηση αντιπερισπασμού στην απόφαση του ΝΑΤΟ να εντάξει την Σουηδία και την Φιλανδία, αλλά κυρίως να παρατάξει μάχιμες στρατιωτικές μονάδες στα σύνορα της πρώην ΕΣΣΔ, η μόνη δυνατότητα, το μόνο πεδίο, δεν είναι άλλο από τα Βαλκάνια. Η μόνη περιοχή της Ευρώπης που υπάρχουν φιλικά -για ιστορικούς λόγους- ερείσματα της Μόσχας, κυρίως στην Σερβία και την Βουλγαρία.
Η παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα στην Γιουγκοσλαβία, την περίοδο 1992-99, έχει καταγραφεί στην Σερβία ως κίνηση εχθρική προς την χώρα αλλά και την σλαβική και ορθόδοξη της ταυτότητα, με την Δύση να ευνοεί τον κροατικό, τον μουσουλμανικό και τον αλβανικό αλυτρωτισμό εθνικισμό.
Με μια Δύση, απορροφημένη από την διαχείριση των παρενεργειών της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, να μην θέλει και να μην μπορεί να επέμβει προληπτικά στα Βαλκάνια, η Σερβία και η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, αλλά προφανώς και οι Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου, διερωτώνται αν ήρθε η ώρα της απαλλαγής τους από την Συμφωνία του Ντέιτον, που στα τέλη του 1995 τερμάτισε τον πόλεμο στην Βοσνία.
Η Ρωσία, σε πρώτη φάση, αξιοποιεί την δυνατότητα επιρροής που έχει στην Σερβία και σε μικρότερο βαθμό στη Βουλγαρία, για να αποτρέψει εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Μολδαβία και στην Τρανσδνειστρία, μια κίνηση που θα πατούσε την κόκκινη γραμμή του Κρεμλίνου, που θεωρεί την γεωγραφική έκταση της πρώην ΕΣΣΔ χώρο αποκλειστικής ρωσικής επιρροής.
Σε δεύτερη φάση, η απόλυτη καταιγίδα στα Βαλκάνια μπορεί να ξεκινήσει με την Μόσχα να παροτρύνει την Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας να κηρύξει την ανεξαρτησία της από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μια κίνηση που την επόμενη μέρα θα προκαλέσει την εμπλοκή της Σερβίας, της Κροατίας, της Ρωσίας αλλά και της Τουρκίας, με την κάθε παρεμβαίνουσα χώρα να στηρίζει τους ιστορικούς της συμμάχους.
Επόμενος σταθμός του ντόμινο της βαλκανικής αποσταθεροποίησης, είναι ο πρώην γιουγκοσλαβικός νότος, το Κόσσοβο και η Βόρεια Μακεδονία. Εκεί, οι δύο αντίπαλοι εθνικισμοί της Μεγάλης Βουλγαρίας και της Μεγάλης Αλβανίας, θα απειλήσουν την επιβίωση των συνόρων που χαράχθηκαν με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, τον Αύγουστο του 1913, με την οποία μπήκε τέλος ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος.
Τελικά, η σύγκρουση στην Ουκρανία ήταν πολύ πιο κοντά από ότι νομίζαμε.
