Από την πτώση του Τείχους το 1989 μέχρι σήμερα η Γαλλία αντιμετωπίζει μια στρατηγικών διαστάσεων πρόκληση: Πώς να μην ανατραπούν σε βάρος της, μέσω της συνεχούς διεύρυνσης της Ε.Ε, οι ενδοευρωπαϊκοί συσχετισμοί, χωρίς ταυτόχρονα να χάσει την επιρροή της στις χώρες που έχουν στόχο την πλήρη ένταξή τους.
Η κρίση στην Ευρωζώνη, η πανδημία και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αθροιστικά βραχυκυκλώνουν -αν δεν ακυρώνουν- για το ορατό μέλλον τη δυναμική περαιτέρω διεύρυνσης της Ε.Ε. Το κενό αυτό θέλησε να καλύψει η πρόταση Μακρόν για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (ΕΠΚ) που θα περιλαμβάνει συνολικά 43 κράτη-μέλη. Τους 27 της Ε.Ε., τα δυτικά Βαλκάνια αλλά και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Ευρώπης.
Η ΕΠΚ θα είναι ένα διευρυμένο φόρουμ για θέματα άμυνας και ασφαλείας που θα δίνει βήμα στις χώρες που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ενταχθούν στην Ε.Ε.
Τούτων λεχθέντων η πρεμιέρα της ΕΠΚ με την Σύνοδο Κορυφής στην Πράγα, την προσεχή Πέμπτη, 6 Οκτωβρίου, δεν θα απαντήσει στο ερώτημα αν θα πρόκειται για ένα πυροτέχνημα χωρίς συνέχεια ή για μια παράλληλη της Ε.Ε. δομή με μέλλον.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τα δυτικά Βαλκάνια και περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μην επιτρέπει σοβαρή συζήτηση για την ενταξιακή προοπτική των χωρών των παραπάνω περιοχών, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη Βρετανία και στην Τουρκία.
Σε ότι αφορά την Βρετανία η ΕΠΚ απαντά σε μια πραγματική πρόκληση να μετέχει η χώρα σε ένα πανευρωπαϊκό φόρουμ διαβούλευσης χωρίς να απειληθεί με νόθευση το σκληρό Brexit.
To ίδιο ισχύει και για την Τουρκία, που απαλλαγμένη από τις δουλείες και τις υποχρεώσεις των ενταξιακών διαπραγματεύσεων θα διεκδικεί ρόλο συνδιαμορφωτή της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εξασφαλίζει ότι δεν θα παρακάμπτεται.
Στο παρελθόν υπήρξαν δύο γαλλικές πρωτοβουλίες παράλληλων της Ε.Ε. δομών, που δεν είχαν συνέχεια:
-Τέλη 1989, ο Μιτεράν πρότεινε την ίδρυση Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας μεταξύ της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, πρόταση που είχε εξοργίσει τις ενδιαφερόμενες χώρες που διείδαν κίνδυνο εγκλωβισμού τους σε αναμονή αορίστου χρόνου για την πλήρη ένταξη τους.
-Το 2007, ο Σαρκοζί πρότεινε την Ένωση για τη Μεσόγειο, κίνηση που κατεγράφη από την Γερμανία , την Ισπανία και την Ιταλία ως προσπάθεια σύμπηξης γαλλικής ζώνης επιρροής στη Νότια Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική και στη συνέχεια αυτές κινήθηκαν και πέτυχαν την απονεύρωση της.
