Αν κάτι αποτρέψει τελικά την Μόσχα από μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της εισβολής στην Ουκρανία, είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι ενδεχόμενα νέα πακέτα κυρώσεων από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
Θα είναι, κατά κύριο -αν όχι αποκλειστικό- λόγο, ο κίνδυνος οι επιλογές του Κρεμλίνου να υποθηκεύσουν τις σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα, την Ινδία και την Τουρκία, αλλά και το σύνολο των χωρών - κυρίως των μελών της Ομάδας BRICS και των G-20-, που μέχρι τώρα δεν έχουν συνταχθεί με τις ΗΠΑ και την Δύση.
Το ότι η Ουάσιγκτον δεν πέτυχε να απομονώσει την Ρωσία είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό πλεονέκτημα για τον Πούτιν, ωστόσο για την Μόσχα υπάρχει διαχρονικά ο φόβος της απομόνωσης και της περικύκλωσης, που θα μπορούσε να ονομασθεί «Σύνδρομο της Κριμαίας».
Το 1853 η Βρετανία, η Γαλλία, η Βόρεια Ιταλία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που αποβιβάσθηκαν στην Κριμαία για να ανακόψουν τον προς νότο επεκτατισμό της Ρωσίας, δεν κατόρθωσαν τελικά να την απομονώσουν, καθώς η Πρωσία και η Αυστρία παρέμειναν ουδέτερες, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις του Λονδίνου.
Έτσι, η Ρωσία απέφυγε το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στην Βαλτική και ο πόλεμος τερματίσθηκε το 1856, με έναν διαχειρίσιμο για την Αγία Πετρούπολη συμβιβασμό.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Πούτιν δεν είναι να γενικευθεί η εικόνα της Ρωσίας ως μιας ρεβανσιστικής και αναθεωρητικής δύναμης απέναντι στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά ως δύναμη-ταραξίας της παγκόσμιας οικονομίας.
Η επιστράτευση και η προσάρτηση των τεσσάρων κατεχόμενων ουκρανικών περιοχών, που εξήγγειλε με το διάγγελμα του ο Πούτιν, εκ των πραγμάτων σκίασαν την ψυχρολουσία που του επιφύλαξαν, στην Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας της Σαγκάης στη Σαμαρκάνδη, ο Σιτζιπιγκ και ο Μόντι.
Θα μπορούσε κανείς να μπει στον πειρασμό να βρει αναλογίες στις διαφοροποιήσεις του Νέου Δελχί και του Πεκίνου με την στάση της Γερμανίας και της Γαλλίας, σε σχέση με την στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην σύγκρουση στην Ουκρανία.
Μια προσέγγιση που θα ήταν απλουστευτική, καθώς οι ΗΠΑ έχουν το περιθώριο να αγνοήσουν τους δυσαρεστημένους εταίρους τους, ενώ η Ρωσία δεν μπορεί να υιοθετήσει παρόμοια στάση απέναντι στις δύο μεγάλες δυνάμεις της Ασίας.
