Τα κόμματα τόσο του Αριστερού Μπλοκ υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών , όσο και του Δεξιού υπό την ηγεσία των Μετριοπαθών, δίχως υπερβολή έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να βοηθήσουν την εκλογική εκτόξευση του ακροδεξιού κόμματος Σουηδοί Δημοκράτες
Σε ότι αφορά το Δεξιό Μπλοκ και κυρίως τους μετριοπαθείς κυριάρχησε η υιοθέτηση της ακραίας ξενόφοβης και κατασταλτικής ρητορικής των Σουηδών Δημοκρατών, μια συνταγή που συνήθως φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα καθώς εκ των πραγμάτων έτσι αποενοχοποιείται η ψήφος στην Ακροδεξιά.
Τη συνταγή αυτή υιοθέτησε ο Σαρκοζί το 2007 και διεμβόλισε την εκλογική βάση της Ακροδεξιάς η οποία όμως στην συνέχεια εκτοξεύθηκε.
Έτσι, δεν έχει τόση σημασία πως θα διαμορφωθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης όσο το κατά πόσον θα συνεχισθεί η πλειοδοσία της Δεξιάς στα συνθήματα της Ακροδεξιάς μια εξέλιξη που θα διασφαλίσει για τους Σουηδούς Δημοκράτες κάτι παραπάνω από ρυθμιστικό ρόλο.
Στο Αριστερό Μπλοκ κυριάρχησε η ρητορική του φόβου για ένα κόμμα που, όταν ξεκίνησε την πορεία του, ήταν ένα χωρίς προσχήματα νεοναζιστικό μόρφωμα παρά το γεγονός ότι η επένδυση στον φόβο φέρνει το αντίθετο του προσδοκώμενου αποτέλεσμα.
Τόσο η εκστρατεία κατά του Brexit στο δημοψήφισμα του 2016, όσο και η προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον κατά του Ντόναλντ Τραμπ την ίδια χρονιά, επικέντρωσαν την προσοχή τους στην αβεβαιότητα και τον φόβο της επόμενης μέρας.
Η επένδυση στον φόβο όχι μόνον δεν έδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα αλλά διευκόλυνε την θυματοποίηση της πλευράς που διεκδικούσε το φωτοστέφανο της αντισυστημικής εναλλακτικής επιλογής.
Οι πολιτικές μάχες δεν κερδίζονται ούτε με τον φόβο ούτε με την απαξίωση της άλλης πλευράς για λόγους πολιτικής ορθότητας και αισθητικής, όπως προσπάθησαν να πετύχουν οι αντίπαλοι του Μπερλουσκόνι χωρίς να μπορέσουν να τον εμποδίσουν να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας επί είκοσι σχεδόν χρόνια.
