Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης -η Σύνοδος Κορυφής του οποίου αρχίζει σήμερα στην Σαμαρκάνδη- και την Ομάδα BRICS;
H απάντηση είναι αυτονόητη: πρόκειται για διεθνή Φόρουμ, που βρίσκονται στο απυρόβλητο των προσπαθειών της Δύσης -και κυρίως των ΗΠΑ- να απομονώσουν την Ρωσία και να περιορίσουν την επιρροή της Κίνας.
Κανένα από τα παραπάνω σχήματα δεν συγκρίνεται ούτε με υπερεθνική οικονομική ολοκλήρωση όπως η Ε.Ε, ούτε με στρατιωτική συμμαχία όπως το ΝΑΤΟ. Παρ’ όλα αυτά, η συζήτηση για την διεύρυνση και την αναβάθμιση τους είναι ένα μήνυμα για τις νέες διεθνείς ισορροπίες που βρίσκονται υπό διαμόρφωση.
Μέχρι πρόσφατα οι ΗΠΑ απολάμβαναν μια ευνοϊκή συγκυρία μοναδική στην Ιστορία.
Επί τρείς και πλέον δεκαετίες, μετά τα κοσμογονικά γεγονότα του 1989-91, δεν καταγράφηκε περιφερειακή και -πολύ περισσότερο- παγκόσμια δυναμική συγκρότησης αντιαμερικανικών συσπειρώσεων.
Επί τρείς δεκαετίες η Μόσχα, αλλά και το Πεκίνο, διεκδικούσαν μια Ειδική Σχέση με τις ΗΠΑ, μια διμερή συνεργασία, η οποία πρόβαλλε ως πιο συμφέρουσα επιλογή από την αμφισβήτηση της αμερικανικής παντοδυναμίας.
Αν στην Ομάδα της Σαγκάης και τους BRICS προστεθούν τα περισσότερα μέλη της Ομάδας των G20 -η Σύνοδος Κορυφής της οποίας συνέρχεται στις αρχές Νοεμβρίου στο Μπαλί της Ινδονήσιας-, τότε η παντοδυναμία των ΗΠΑ, όπως προέκυψε από τις ανατροπές του 1989-91, αμφισβητείται εκ των πραγμάτων από την ανάδυση νέων περιφερειακών δυνάμεων.
Τα παραπάνω αθροιστικά αμφισβητούν την εικόνα μιας νέας διπολικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στον ελεύθερο κόσμο και τα αυταρχικά καθεστώτα.
Ο αναδυόμενος νέος κόσμος θα είναι πολύπλοκος και πολυκεντρικός και εξ ορισμού πολύ πιο ασταθής από ότι μέχρι σήμερα.
Η εν εξελίξει προσπάθεια των ΗΠΑ για ταυτόχρονη ανάσχεση της Κίνας και της Ρωσίας, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, με αλλά λόγια να επιταχύνει τις κυοφορούμενες αλλαγές και ανατροπές, τις οποίες διαμηνύει ότι θέλει να τις καθυστερήσει, αν δεν μπορεί να τις ακυρώσει.
