Το κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών» ιδρύθηκε το 1988, με πρώτο ταμία του έναν βετεράνο των Waffen-SS, και μέλη που είχαν δεσμούς είτε με νεοναζιστικά κόμματα είτε με υπερεθνικιστικά, ενώ -όπως συνέβαινε στον ακροδεξιό χώρο της εποχής- στον περίγυρο και τις εκδηλώσεις του υπήρχαν σταθερά skinheads και hooligans. Οι ιδέες του ήταν παρόμοιες με του γαλλικού Εθνικού Μετώπου του Λεπέν, του ιταλικού MSI ή του δανέζικου Λαϊκού Κόμματος: Απαγόρευση της μετανάστευσης, αναγκαστική επιστροφή των προσφύγων στις χώρες τους, επαναφορά της θανατικής ποινής, απαγόρευση υιοθεσίας παιδιών που έχουν γεννηθεί σε άλλες χώρες…
Για τα επόμενα 10 χρόνια ήταν ένα κόμμα μικρότερο του 1% στις εθνικές εκλογές. Το 1995 άρχισε η μεταμόρφωσή του, όταν την ηγεσία του ανέλαβε ο Μίκαελ Γιάνσον, πρώην μέλος του μικρού κεντροδεξιού Κόμματος. Τότε άρχισε και η επιχείρηση «ευπρεπισμού». Διαγράφηκαν πολλά μέλη που υποστήριζαν ανοιχτά το νεο-ναζιστικό κίνημα και οι επίσημες θέσεις του κόμματος έγιναν λιγότερο ακραίες, π.χ. για τη μετανάστευση και τη θανατική ποινή. Το 2003, μάλιστα, το κόμμα έβαλε στο καταστατικό του, ως θεμελιώδη αρχή της πολιτικής του, την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ.
Η μεταμόρφωση των «Σουηδών Δημοκρατών» άρχισε να αποδίδει εκλογικά μετά την τελευταία αλλαγή ηγεσίας, το 2005, όταν ανέλαβε την προεδρία ο Τζίμι Άκεσον, πρώην πρόεδρος της νεολαίας του κόμματος. Ο Άκεσον συμπεριέλαβε στο καταστατικό του κόμματος ένα άρθρο κατά του ρατσισμού και του εξτρεμισμού, και το 2010 οι «Σουηδοί Δημοκράτες» μπήκαν για πρώτη φορά στη βουλή με 5,7% και 20 βουλευτές. Ένα ακόμα ξεκαθάρισμα έγινε εκείνη την πρώτη βουλευτική περίοδο, με αποπομπές βουλευτών λόγω ναρκωτικών ή ρατσιστικής συμπεριφοράς.
Τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, δεξιά, κεντρώα και αριστερά, απέκλεισαν εξ αρχής κάθε συνεργασία με τους «Σουηδούς Δημοκράτες», αλλά όταν το 2014 αναδείχθηκαν τρίτο κόμμα στις εκλογές με 12,9% και 49 βουλευτές, ο αποκλεισμός χαλάρωσε. Η εκλογική τους δύναμη βασίστηκε σαφώς στις αγροτικές περιοχές και σε μικρές πόλεις, όπου έφτασε ακόμη και στη δεύτερη θέση.
Στις επόμενες εκλογές, το 2018, οι Σουηδοί Δημοκράτες απογοητεύτηκαν επειδή πήραν «μόνο» 17,5% και όχι μέχρι 20% που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις αλλά είχαν πετύχει μια πολύ σημαντικότερη νίκη. Ανάγκασαν τα υπόλοιπα δεξιά και κεντρώα κόμματα να προσαρμόσουν την πολιτική τους για τη μετανάστευση και τη βία στις δικές τους θέσεις, να συνεργαστούν μαζί τους σε διάφορους δήμους και να ξεκινήσουν πολιτικό διάλογο στη Βουλή.
Όλα αυτά τα χρόνια διάφορα μέλη τους έχουν εμπλακεί σε -κυρίως ρατσιστικά- σκάνδαλα, εις βάρος μεταναστών στη Σουηδία, αλλά το ίδιο το κόμμα έχει κρατήσει αποστάσεις, διαγράφοντας πολλά από αυτά ή αναγκάζοντάς τα να παραιτηθούν. Η γενική εικόνα των «Σουηδών Δημοκρατών», όπως δείχνει το 20% στις εκλογές της Κυριακής, είναι πλέον ενός κόμματος που «καθάρισε» από εξτρεμιστές και κινείται στα πλαίσια του «πολιτικώς αποδεκτού’. Αν τελικά η κεντροδεξιά συμμαχία σχηματίσει κυβέρνηση θα είναι πολύ δύσκολο να αφήσουν απ’ έξω τους «Σουηδούς Δημοκράτες», αφού έχουν αποτινάξει -τουλάχιστον επισήμως- το νεοναζιστικό τους παρελθόν.
