Τι καθυστερεί τους 27 της Ε.Ε. στην υιοθέτηση ενός πλαφόν στην αγορά φυσικού αερίου από την Ρωσία;
Η απάντηση ευρωπαίου αξιωματούχου, χθες στο Politico, ήταν ξεκάθαρη: «Το πρόβλημα είναι η Γερμανία».
Έχοντας απέναντι της την συντριπτική πλειοψηφία των εταίρων του στην Ε.Ε., το Βερολίνο θέλει να αποφύγει -προφανώς- τα αντίποινα του Πούτιν, που θα μπορούσαν να είναι το εδώ και τώρα πλήρες κλείσιμο της στρόφιγγας.
Πριν από λίγες μέρες ο καγκελάριος Σολτς, από το βήμα του Πανεπιστημίου της Πράγας, κάλεσε τους 26 εταίρους της Γερμανίας στην Ε.Ε. να συμφωνήσουν στην κατάργηση της ομοφωνίας για την λήψη αποφάσεων.
Εκ πρώτης όψεως η κατάχρηση της ομοφωνίας φωτίζει τους συνήθεις υπόπτους: την Ουγγαρία, την Πολωνία και -σε μικρότερο βαθμό- την Ολλανδία.
Μια πιο προσεκτική ματιά στην προσπάθεια της Ε.Ε. να διαμορφώσει κοινή στάση απέναντι στις προκλήσεις των τελευταίων 30 χρόνων, από το Μάαστριχτ μέχρι και σήμερα, φωτίζει μια άλλη χώρα στον σταθερό ρόλο της τροχοπέδης στην διαμόρφωση ενιαίας ευρωπαϊκής στάσης.
Τον Ιούλιο του 1992, πριν καν κλείσει χρόνος από την ενοποίηση της Γερμανίας, οι Κολ και Γκένσερ απαίτησαν, από τους 11 τότε εταίρους τους στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, την εδώ και τώρα αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας, ως προϋπόθεση για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης ενόψει της Συνόδου του Μάαστριχτ.
Είκοσι χρόνια αργότερα, την επαύριον της χρεωκοπίας της Lehman Brothers και κυρίως μετά την έναρξη της κρίσης στην Ευρωζώνη την άνοιξη του 2010, η Μέρκελ τράβηξε το χειρόφρενο στην διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής που θα εγγυόταν συνολικά το αξιόχρεο των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Από την Γιουγκοσλαβία του 1991 και τη συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί στην Ντωβίλ το φθινόπωρο του 2010, μέχρι την αντιμετώπιση των παρενεργειών των κυρώσεων που έχει επιβάλλει η Δύση στην Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: η διασφάλιση της δυνατότητας του Βερολίνου να κινείται σταθερά στο δόγμα «ότι είναι καλό για την Γερμανία είναι καλό για την Ε.Ε.»
Όσο και αυτό να ακούγεται παράξενο, αν το Βερολίνο δεν αλλάξει την θέση του, τότε η Γερμανία θα έχει θέσει, μέσα σε 30 χρόνια, το τρίτο βέτο στην διαμόρφωση ενιαίας στάσης της Ε.Ε. απέναντι σε μια ζωτικής σημασίας πρόκληση.