Όταν την άνοιξη του 1940 μετά την ήττα της Γαλλίας η Βρετανία έμεινε μόνη απέναντι στην Γερμανία, ο Τσόρτσιλ που μόλις είχε γίνει πρωθυπουργός σε ραδιοφωνικό του μήνυμα υποσχέθηκε ιδρώτα, δάκρυα και αίμα.
Ίσως αυτό το μήνυμα είχε κατά νού ο Πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν όταν στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο μίλησε για την Μεγάλη Ανατροπή, που φέρνει το τέλος των βεβαιοτήτων, της αφθονίας και της ανεμελιάς.
Ο Τσόρτσιλ είναι προφανές ότι επεδίωξε να δημιουργήσει σοκ στην κοινή γνώμη καθώς προειδοποίησε ότι ακόμη και σε περίπτωση γερμανικής απόβασης η Βρετανία δεν θα παραδοθεί ποτέ. Ο Τσόρτσιλ παρουσίαζε το βαρύ κόστος ενός ολοκληρωτικού πολέμου ως συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης εθνικής ενότητας της οποίας ήταν επικεφαλής.
Αντίθετα ο Μακρόν, όσο και αν είναι ορατές οι προσπάθειες του καταβάλλει να πείσει τους Γάλλους ότι ζούμε μια Μεγάλη Ανατροπή, απευθύνεται σε μια κουρασμένη κοινή γνώμη που έχει χάσει την ανεμελιά και τις βεβαιότητες της, πολύ δε περισσότερο την αφθονία, σταδιακά τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες.
Από την άνοιξη του 1983 όταν ο Μιτεράν εγκατέλειψε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις στο όνομα της προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση και της διασφάλισης της δυναμικής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Κι από την αρχή του νέου αιώνα μέχρι σήμερα, η Γαλλία ζει στη σκιά μιας Μεγάλης Ανατροπής που άλλοτε προβάλλει ως υπόσχεση μιας αδύνατης νέας ουτοπίας ή ως απειλή που δεν υπολογίζει αντιστάσεις τύπου γαλατικού χωριού.
Από την ομιλία Μακρόν λείπει μια σταθερά που συνόδευε κάθε δημόσια παρέμβασή του μετά την πρώτη εκλογική νίκη το 2017: Το ευρωπαϊκό όραμα, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η εμβάθυνση της οποίας είναι η μόνη δυνατότητα διασφάλισης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου άξιου του ονόματος του.
Στα τέλη το 2015 ο τότε Πρόεδρος Ολάντ, βλέποντας την δημοσκοπική του κατάρρευση, επιχείρησε σε επικοινωνιακό επίπεδο να γίνει ευρύτερα αποδεκτός ως ηγέτης μιας εμπόλεμης χώρας που αμύνεται στην επίθεση του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Ένα χρόνο αργότερα αποφάσισε να μην διεκδικήσει το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πέρασε τη σκυτάλη στον Μακρόν.
