Η πλήρης αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ ολοκληρώνει έναν κύκλο εξομάλυνσης των σχέσεων του Ερντογάν στην ευρύτερη περιοχή, με Σαουδική Αραβία και Εμιράτα, ενώ όλα δείχνουν ότι επίκειται εξομάλυνση και στις εκκρεμότητες Άγκυρας –Δαμασκού.
Οι σχέσεις Ισραήλ –Τουρκίας, που είχαν φθάσει στο επίπεδο διμερούς στρατιωτικής συμμαχίας στις αρχές του 1996, άρχισαν να δοκιμάζονται στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα όταν ο Ερντογάν που διεκδικούσε ρόλο ηγέτη του Σουνιτικού Ισλάμ αναζήτησε συμμαχία και χειραγώγηση ριζοσπαστικών οργανώσεων, όπως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο και η Χαμάς στην Γάζα.
Η ένταση είχε ήδη ανέβη στο κόκκινο, όταν σε αεροπορικό δυστύχημα σκοτώθηκε η επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της Τουρκίας, γεγονός που η Άγκυρα θεώρησε ότι δεν ήταν δυστύχημα αλλά οργανωμένο σχέδιο της ισραηλινής Μοσάντ.
Δύο γεγονότα σφράγισαν συμβολικά την ραγδαία επιδείνωση των διμερών σχέσεων Ισραήλ –Τουρκίας: Η αποχώρηση του Ερντογάν από το τηλεοπτικό πάνελ στο Νταβός όπου συμμετείχε με τον Σιμόν Πέρες και η επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων στα ανοικτά της Γάζας στο τουρκικό πλοίο αλληλεγγύης Μαβί Μαρμαρά.
Εδώ και ενάμιση και πλέον χρόνο η Τουρκία η οποία συναντά το Βέτο της Ρωσίας και του Ιράν στις μεσανατολικές της φιλοδοξίες προσπαθεί να αποκαταστήσει ομαλές σχέσεις με όλους τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή από το Ισραήλ και την Αίγυπτο μέχρι τα Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία.
Σε σταθερή τριμερή διαβούλευση με τη Ρωσία και το Ιράν η Άγκυρα αποκαθιστά ισορροπίες στην Μέση Ανατολή και, στην περίπτωση που θα καρποφορήσει η προσέγγιση με το καθεστώς Άσαντ, θα έχει κερδίσει από τον σύμμαχο της Μόσχας στην περιοχή, τη Δαμασκό, όσα μέχρι στιγμής του αρνούνται οι ΗΠΑ. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να κλείσει την δεκαετή και πλέον αντιπαλότητα με τον Άσαντ και έτσι να λύσει το Κουρδικό στην Συρία μέσω Δαμασκού.
Εξυπακούεται ότι η εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και προσεχώς τη Συρία ανοίγει το δρόμο για την εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.
Το στοίχημα του Ερντογάν μοιάζει να κερδίζεται καθώς η περιφερειακή απομόνωση της Τουρκίας όχι μόνον ανήκει στο παρελθόν αλλά ανοίγονται προοπτικές ώστε η Άγκυρα να μπορεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στις νέες περιφερειακές ισορροπίες. Ο Ερντογάν πετυχαίνει τρείς στόχους:
-Πρώτον, αποφεύγει, χωρίς να χρειασθεί μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική εισβολή, τη δημιουργία ενός ντε φάκτο κράτους του ΡΚΚ στην Βορειοανατολική Συρία.
-Δεύτερον, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μαζικό επαναπατρισμό των Σύρων προσφύγων που έχουν καταφύγει στην Τουρκία μετά το 2011.
-Τρίτον εναρμονίζει την πολιτική της Τουρκίας στη Συρία με αυτήν της Ρωσίας και του Ιράν με κοινό παρανομαστή την στήριξη του καθεστώτος Άσαντ.
