Η επίσκεψη της Πελόζι στην ΤαΪβάν είναι μια πρόκληση πρώτου μεγέθους για τον ΣιτζιπΊγκ που πρέπει να απαντήσει, για να αποφύγει αμφισβητήσεις στο επόμενο συνέδριο του Κ.Κ Κίνας που αναμένεται να επικυρώσει την τρίτη κατά σειρά Προεδρική του θητεία.
Τα παραπάνω πρεσβεύει η πλειοψηφία των αναλυτών στην Ουάσιγκτον, ενώ δε λείπουν αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχει διαφωνία Μπάιντεν - Πελόζι ως προς την ένταση της επίδειξης πυγμής απέναντι στο Πεκίνο.
Η συνήθης πρακτική των ΗΠΑ είναι να επιχειρούν να αποδυναμώσουν τους αντιπάλους τους, εμφανίζοντας τον ηγέτη της άλλης πλευράς να μην απαντά σε προκλήσεις που πατάνε τις κόκκινες γραμμές της.
Η σύντομη επίσκεψη της Πελόζι στην Ταϊβάν δεν θα οδηγήσει σε εισβολή της Κίνας, αλλά έχει ήδη καταφέρει ένα βαρύ πλήγμα στην αξιοπιστία και αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα σε δύο αντίπαλες και ανταγωνιστικές υπερδυνάμεις που δεν θέλουν να χάσουν τον έλεγχο και να δουν την αντιπαράθεση να μεταβάλλεται σε σύγκρουση.
Η επόμενη μέρα θα επιβεβαιώσει πρώτα από όλα την δυναμική προσέγγισης Ρωσίας, Κίνας και Ιράν με μια διαρκώς διευρυνόμενη ομάδα μεσαίων δυνάμεων που έχουν κοινό παρονομαστή την βούληση για διεύρυνση και αναβάθμιση της Ομάδας ΒRICS.
Oι ΗΠΑ του Μπάιντεν με την διπλή ταυτόχρονη στρατηγική αντιπαράθεση με την Κίνα και την Ρωσία μοιάζουν να κινούνται στην λογική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας όπου τελικά επισπεύδεται η εξέλιξη που επιχειρείται να καθυστερήσει και πολύ περισσότερο να ματαιωθεί.
Αν στόχος της Ουάσιγκτον ήταν η ανάσχεση της ενίσχυσης της Ρωσίας και της Κίνας στους περιφερειακούς και παγκόσμιους συσχετισμούς, το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα είναι το εντελώς αντίθετο καθώς ο συνωστισμός των υποψηφίων χωρών που θέλουν να προσχωρήσουν στην Ομάδα BRICS , επί της ουσίας είναι οι απαρχές της διαμόρφωσης μιας αντιαμερικανικής συσπείρωσης για πρώτη φορά μετά τις ανατροπές του 1989-91.
