Μέχρι που σκοπεύει να φθάσει η Ρωσία στην Ουκρανία μετά την κατάληψη του Ντονμπάς; Σύμφωνα με τον Λαβρόφ, η χορήγηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τη Δύση στην Ουκρανία θα υποχρεώσει τη Μόσχα να αναζητήσει κατοχύρωση της ασφάλειας της με περαιτέρω κατάληψη εδαφών.
Το θέμα ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι του Κρεμλίνου στο εδαφικό έχει βαρύνουσα σημασία καθώς αφορά την κλιμάκωση και τη διάχυση της σύγκρουσης. Μέχρι στιγμής ο ρωσικός στρατός ελέγχει περιοχές που αποτελούν το 20% της συνολικής επικράτειας της Ουκρανίας. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που επιτρέπει μια κατάπαυση του πυρός και το πάγωμα της σύγκρουσης περιμένοντας καλύτερες μέρες.
Αν οι ρωσικές δυνάμεις στερήσουν από το Κίεβο το τελευταίο μεγάλο λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα, την Οδησσό, και -ακόμη χειρότερα- αν προωθηθούν σε περιοχές της δυτικής Ουκρανίας, εκ των πραγμάτων η κλιμάκωση της εμπλοκής της Δύσης θα αγγίξει τα όρια της εκτός συνόρων διάχυσης της σύγκρουσης.
Να θυμίσουμε δύο πολύ πιθανές εστίες ανάφλεξης:
-Πρώτον, η αποσχισθείσα από την Μολδαβία Ρωσόφωνη Τρανσδνειστρία βορείως της Οδησσού την οποία η Μόσχα επιθυμεί να ενώσει εδαφικά με τις κατεχόμενες από τις δυνάμεις της περιοχές. Η Μολδαβία μπορεί να θεωρήσει την Ένωση της Τρανδνειστρίας με την κατεχόμενη από ρωσικές δυνάμεις Ουκρανία ως ρωσική εισβολή και να ζητήσει την στήριξη της ομόγλωσσης και ομοεθνούς Ρουμανίας, που είναι μέλος του ΝΑΤΟ
-Δεύτερον, η περιοχή του Λβοφ στη δυτική Ουκρανία, η οποία στο μεσοπόλεμο ανήκε στην Πολωνία κι έχει αποτελέσει την περίοδο 1917-21 και 1939-45 πεδίο αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ του πολωνικού και του ουκρανικού εθνικισμού. Με άλλα λόγια προώθηση ρωσικών δυνάμεων στην Δυτική Ουκρανία σημαίνει πολλαπλασιασμό του κινδύνου διάχυσης της σύγκρουσης με δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε την Ρουμανία και την Πολωνία.
