Η συνάντηση Πούτιν, Ερντογάν και Ραίσι χθες στην Τεχεράνη είχε στην ατζέντα της τις εξελίξεις στην Συρία. Αλλά το πιο ενδιαφέρον μήνυμά της είναι ο χρόνος που έγινε. Λίγες μέρες μετά την περιοδεία Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή.
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που διαθέτουν μια μονάδα ειδικών δυνάμεων για την προστασία των Κούρδων στην βορειοανατολική Συρία, το Ιράν και σύμμαχοί του μαζί με τη Ρωσία ελέγχουν σχεδόν το σύνολο της συριακής επικράτειας.
Το επόμενο μήνυμα προέρχεται από τον Ερντογάν ο οποίος λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στη Μαδρίτη, συναντά τον Πούτιν.
Η Σύνοδος των τριών στην ιρανική πρωτεύουσα είναι εκ των πραγμάτων μια έμπρακτη διάψευση της αποφασιστικής ρητορικής Μπάιντεν ο οποίος δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν παραχωρούν τη Μέση Ανατολή ούτε στη Ρωσία ούτε στην Κίνα.
Ρωσία , Ιράν και Τουρκία έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα σε πολλά μέτωπα:
-Η παρουσία της Τουρκίας στην Συρία παρενοχλεί και το Ιράν και τη Ρωσία, όπως άλλωστε και τις ΗΠΑ. Μετά το βέτο του Μπάιντεν στην Μαδρίτη ο Ερντογάν είναι βέβαιο ότι εισέπραξε στην Τεχεράνη ένα σαφές όχι από τους Πούτιν και Ραίσι ως προς μια νέα εισβολή στην Συρία με την οποία απειλεί εδώ και δυο μήνες.
-Τουρκία και Ιράν προβάλλουν αντίστοιχα ως προστάτες των Σουνιτών και των Σιιτών Μουσουλμάνων.
-Ρωσία και Ιράν σήμερα δίνουν σκληρές μάχες στη διεθνή αγορά και συγκρούονται συχνά μεταξύ τους ως προς την πώληση πετρελαίου και φυσικού αερίου που δεν μπορεί να εξαχθεί στην Δύση.
Παρά τις βαρύνουσες διαφορές τους, Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα έχουν ως κοινό παρονομαστή της περιφερειακής συνεργασίας τους την κατοχύρωσή τους ως δυνάμεων που δεν μπορούν να παρακαμφθούν στην σύνθεση των ισορροπιών και συσχετισμών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και Νοτιοδυτική Ασία (Αφγανιστάν και Πακιστάν).