Την επόμενη βδομάδα θα συναντηθούν στην Τεχεράνη ο Πρόεδρος του Ιράν Ραΐσι ο Πούτιν και ο Ερντογάν.
Η συνάντηση στην Τεχεράνη θα πραγματοποιηθεί λίγες μέρες μετά την περιοδεία Μπάιντεν στην Μέση Ανατολή αλλά και στην ανήσυχη αναμονή που υπάρχει ως προς την αναβίωση της Συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Η συνάντηση έχει ως αποκλειστικό θέμα τις εξελίξεις στην Συρία αλλά η πραγματοποίηση της αυτή καθαυτή περιέχει τρία σαφή μηνύματα των συμμετεχόντων προς τις ΗΠΑ.
Μήνυμα πρώτον από τον Πούτιν, ότι - μακράν του να έχει απομονωθεί - είναι πλέον βασικός παράγων διαμόρφωσης των ισορροπιών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Μήνυμα δεύτερο από την Τεχεράνη, ότι δεν ενδιαφέρεται για μια συμφωνία που θα μπορούσε να ανατραπεί από τον επόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ, όπως έκανε ο Τραμπ το 2018 όταν ακύρωσε την πολιτική Ομπάμα για προσέγγιση με το Ιράν
Μήνυμα τρίτο από τον Ερντογάν, ότι όσο βρίσκεται στην εξουσία η Τουρκία θα διεκδικεί κεντρικό ρόλο στο ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα θα προωθεί την δικιά της εθνική ατζέντα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ο Ερντογάν δεν θα βρεθεί στην Τεχεράνη ως μεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ούτε και στο πλαίσιο της προσπάθειας για εξαγωγή των σιτηρών της Ουκρανίας.
Το μήνυμα του προς την Δύση είναι ότι δεν πρόκειται να επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία με την οποία ήδη κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα Business as usual.
Είναι φανερό ότι μετά την εισβολή στην Ουκρανία διευρύνθηκαν τα περιθώρια ελιγμών της Τουρκίας και του Ιράν έναντι των ΗΠΑ που προσπαθούν να κατευνάσουν όλες τις μεσαίες δυνάμεις της περιοχής.
Η προσέγγιση Ρωσίας –Ιράν και Τουρκίας είναι μια κλασική περίπτωση μετώπου δυσαρεστημένων που είναι εξορισμού συμπλεύσεις τακτικού χαρακτήρα αλλά όχι ευκαταφρόνητες.
Ας θυμηθούμε ότι πριν εκατό χρόνια η Τουρκία του Κεμάλ ήταν σύμμαχος της Γερμανίας της Βαϊμάρης αλλά και της Σοβιετικής Ρωσίας
