Η παρουσία του Τομά Πικετί στην παγκόσμια δημόσια συζήτηση μετά το μείζον έργο του «Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» (2014) υπήρξε καθοριστική προκειμένου να εγκατασταθεί στο προσκήνιο η υπόθεση της ανισότητας και της οικονομικής όσο και κοινωνικής επίδρασής της. Σταδιακά, όλο και κεντρικότερα η αποσαθρωτική λειτουργία των ανισοτήτων – η οποία, περίπου ασυζήτητα, είχε θεωρηθεί ότι αποτελεί αυτονόητο/αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας του σύγχρονου καπιταλισμού – συνειδητοποιείται ότι υπονομεύει την ίδια αυτή μορφή οργάνωσης της οικονομίας. Η διαδικασία ωρίμανσης προχώρησε και με το «Κεφάλαιο και ιδεολογία» του (2020) καθώς ο ρόλος αυτής της συζήτησης στην διαμόρφωση πολιτικής προκύπτει συνεχώς αναβαθμισμένος.
Αρκεί να δει κανείς πώς χρωματίστηκε η καμπάνια των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, που ανέδειξε σε Πρόεδρο τον Τζο Μπάϊντεν αλλά «φιλοξένησε» απόψεις όπως του Μπέρνι Σάντερς ή της Ελίζαμπεθ Γουόρεν - απόψεις πλησιέστερες προς την προβληματική Πικετί – όπως, μάλιστα η συλλογιστική αυτή διαχύθηκε σε μεταγενέστερες δουλειές όπως , ιδίως, το επιδραστικό «Ο Θρίαμβος της αδικίας: πώς οι πλούσιοι αποφεύγουν τους φόρους και πώς θα τους κάνουμε να πληρώσουν» των Σαέζ/Ζυκμάν. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι η μείζων – διεθνώς – μεταρρύθμιση της φορολογίας των πολυεθνικών και της θέσπισης κατώτατου συντελεστή για το παγκόσμιο εισόδημα, όπως ήδη προωθείται στα πλαίσια διαπραγματεύσεων του ΟΟΣΑ αλλά με πίεση/προαπόφαση σε επίπεδο G7, έχει άμεση αναγωγή στην δουλειά του Πικετί. Στην οποία αναφορές θα βρει κανείς ακόμη και στου ΔΝΤ ή της ΕΚΤ κείμενα…
Όμως η διανοητική και ερευνητική δουλειά του Τομά Πικετί, όσο κι αν αποκρυσταλλώθηκε στα δυο γνωστά του έργα – τα οποία, σημειωτέον, απετέλεσαν παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο παρά το γεγονός ότι ανήκουν στα «βαριά», και στον όγκο και στην γραφή – δεν παύει να περιλαμβάνει μια σαφώς πιο σύνθετη διαδρομή. Η οποία, άλλωστε, ανταποκρίνεται στον ορισμό που έδινε για τον οικονομολόγο – στον Μεσοπόλεμο, προτού η επιστήμη και η λειτουργία του οικονομολόγου εισορμήσει στην δημόσια ζωή – ό,τι δηλαδή χρειάζεται να είναι μαθηματικός , ιστορικός, πολιτικός και φιλόσοφος, σε κάποιο βαθμό […] να μελετά το παρόν υπό το φως του παρελθόντος για τους σκοπούς του μέλλοντος.
Αυτήν ακριβώς την συνολική διαδρομή του Τομά Πικετί, αλλά και την συζήτηση που άνοιξε διεθνώς, παρουσιάζει στο σύντομο αυτό βιβλίο ο Δημοσθένης Κόλλιας. Με στοργή και ενδιαφέρον καθώς και με την λογική του ξεναγού που θέλει να βοηθήσει τον αναγνώστη να ανακαλύψει κάτι σημαντικό, πολύπλοκο και συγκινητικό συνάμα.
