Η χτεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου δεν εκθέτει την Ελλάδα απλώς επειδή καταδικάστηκε, αλλά επειδή οι αρμόδιοι θεσμοί της χώρας αποδείχτηκαν αναξιόπιστοι, έθεσαν ταχύτατα την υπόθεση στο αρχείο, αφού την είχαν «ερευνήσει» και αποφάσισαν, μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα δεν κάνει επαναπροωθήσεις.
Κι ενώ στις Βρυξέλλες και στον διεθνή Τύπο καιρό τώρα θεωρείται βέβαιο ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε επαναπροωθήσεις και ότι σαφώς έχει μερίδιο ευθύνης για τους ναυαγούς του Αιγαίου, η Αθήνα προτιμά να δίνει copy paste απαντήσεις για κάθε νέα υπόθεση που αποκαλύπτεται.
Ακόμη κι όταν η Κομισιόν ξήλωσε τη διοίκηση της FRONTEX, το καμάρι της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, μετά από πόρισμα που μεταξύ άλλων βεβαίωνε συμμετοχή της FRONTEX σε επαναπροωθήσεις από ελληνικές αρχές, η Ελλάδα συνέχισε αυτή την τακτική.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η Αθήνα, πολλές φορές, δικαίως έχει επικαλεστεί την τουρκική ιδιαιτερότητα (εργαλειοποίηση μεταναστευτικού, ανθελληνική προπαγάνδα κλπ), την οποία κανείς δεν αγνοεί -ούτε θα ήταν συνετό να αγνοήσει.
Όμως κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Και ο μόνος τρόπος για να γυρίσουμε σελίδα είναι να κινηθεί έρευνα και να αποδοθούν ευθύνες για τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Άλλωστε, τα εξαιρετικά αντανακλαστικά των ελεγκτικών θεσμών έχουν επιβεβαιωθεί σε πρόσφατες ποινικές υποθέσεις έντονου τηλεοπτικού ενδιαφέροντος, ακόμη και με αλλαγές εξπρές στον Ποινικό Κώδικα αλλά και με διαδικασίες ελέγχου σε χρόνο ρεκόρ.
Η πρόσφατη δήλωση του Πρωθυπουργού στο Ευρωκοινοβούλιο ότι υπάρχουν στο μεταναστευτικό υποθέσεις που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης θα μπορούσε να είναι η αρχή, τουλάχιστον για να ξεμπλοκαριστεί το σύστημα από την αυτοτροφοδοτούμενη ομερτά.
