Ανάλυση του KReport

Προαναγγελία σύμπηξης ευρασιατικής συμμαχίας Κίνας-Ρωσίας η ευκαιριακό μέτωπο δυσαρεστημένων; Η Τηλεδιάσκεψη Πούτιν-Σι Τζινπίνγκ προχθές, Τετάρτη, στην χειρότερη των περιπτώσεων είναι μια εύστοχη αν μη τι άλλο επικοινωνιακή κίνηση τη στιγμή που η Μόσχα και το Πεκίνο αισθάνονται ότι απειλούνται και πιέζονται από την Δύση με κυρώσεις και αντίπαλες συσπειρώσεις.

Εκ πρώτης όψεως Ρωσία και Κίνα θα μπορούσαν και με την απειλή μιας στενής στρατηγικής σχέσης να αποτρέψουν  περαιτέρω κλιμάκωση των πιέσεων της Ουάσιγκτον και της Δύσης συνολικά. Όμως αν η Μόσχα επένδυε τα ζωτικά της συμφέροντα σε μια διμερή συμμαχία με το Πεκίνο θα υποθήκευε πολύ σοβαρά το μέλλον και το ειδικό της βάρος ως μεγάλης δύναμης:

• Πριν από μερικά χρόνια στην Μόσχα θεωρούσαν ως στρατηγικό κίνδυνο στρατηγικές επενδύσεις της Κίνας στην Σιβηρία που θα μπορούσαν να καταλήξουν ακόμη και στην αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης με την προοπτική αυτή να αποκαλείται «Ασιατικό Κοσσυφοπέδιο»
• Και όχι μόνον, καθώς ένας από τους επόμενους στόχους επενδύσεων και κατασκευής υποδομών από την Κίνα είναι βέβαιο ότι θα είναι η πρώην Σοβιετική Κεντρική Ασία και ο Καύκασος.

Αν η επέκταση του ΝΑΤΟ στην πρώην ΕΣΣΔ είναι υπαρξιακή απειλή για το Κρεμλίνο τότε η ενσωμάτωση της πρώην ΕΣΣΔ στην στρατηγική ζώνη οικονομικής επικυριαρχίας που προωθεί η Κίνα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αφρική θα είναι το πιστοποιητικό θανάτου της μετα-αυτοκρατορικής προνομιακής κυριαρχίας της Μόσχας. Με δυό λόγια, μακροπρόθεσμα η Κίνα προβάλλει ως μεγαλύτερη απειλή από την Δύση στην προσπάθεια της Μόσχας να καταστήσει την πρώην ΕΣΣΔ αποκλειστική ζώνη επιρροής.

Τα παραπάνω οριοθετούν εκ των πραγμάτων την  προσέγγιση Κίνας –Ρωσίας ως συγκυριακό μέτωπο δυσαρεστημένων.

Μερικά χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα:

-Η προσέγγιση της τότε νεαρής Σοβιετικής Ρωσίας με την Γερμανία της Βαϊμάρης με αφετηρία την συμφωνία του Ραπάλο την άνοιξη του 1922 ενώ πριν από ένα χρόνο είχε προηγηθεί η απόφαση του Λένιν να προσεγγίσει ολόπλευρα την κυβέρνηση του Κεμάλ στην Άγκυρα που δεν δεχόταν την Συνθήκη των Σεβρών.

-Μέτωπο δυσαρεστημένων από την στάση της Βρετανίας και της Γαλλίας ήταν και το σύμφωνο μη επίθεσης που υπέγραψαν τον Αύγουστο του 1939 οι Ρίμπεντροπ-Μολότοφ

-Ακόμη και στην περίοδο1949-1960 όταν ο Μάο προσπαθούσε να επιβάλλει το σταλινικό μοντέλο στην Κίνα οι σχέσεις Μόσχας-Πεκίνου σκιάζονταν από μια αμοιβαία καχυποψία.

Εξυπακούεται ότι μια ταυτόχρονη κλιμάκωση των πιέσεων και κυρώσεων των ΗΠΑ στην Ρωσία και την Κίνα θα μπορούσε να μεταλλάξει το μέτωπο δυσαρεστημένων σε συμμαχία.

Επί του παρόντος, πάντως, η Μόσχα και το Πεκίνο δίνουν προτεραιότητα στην ενίσχυση της σταθερότητας και της προβλεψιμότητας των διμερών σχέσεων τους με την Ουάσιγκτον.