Ανάλυση του KReport
Όλα δείχνουν ότι η δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να εξομαλύνει τις διμερείς της σχέσεις με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τα κράτη του Κόλπου συναντά μεγάλες δυσκολίες και ορισμένοι δεν αποκλείουν η όλη προσπάθεια να αποδειχτεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα χωρίς αντίκρισμα. Ο λόγος είναι ότι ο Ερντογάν δεν θέλησε να δεσμευθεί ούτε δημόσια, ούτε παρασκηνιακά, ούτε ρητά, ούτε σιωπηρά για την διακοπή της πλήρους στήριξης που προσφέρει η Άγκυρα στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και τις παραφυάδες της, με πιο γνωστή την Χαμάς.
Το μόνο που προκύπτει από τα συμφραζόμενα της τουρκικής ηγεσίας είναι ότι η βελτίωση των διμερών σχέσεων εξυπακούεται ότι θα οδηγήσει σε κάποιο σχετικό πάγωμα των δραστηριοτήτων της Αδελφότητας με ορμητήριο την τουρκική επικράτεια.
Η διστακτικότητα της Άγκυρας είναι κατανοητή. Αν τερματίσει όλες τις δραστηριότητες της Αδελφότητας στο έδαφος της, η επιρροή της στον Αραβικό Κόσμο θα είναι συνάρτηση των διμερών σχέσεων της με τις χώρες της περιοχής χωρίς να διαθέτει μοχλό πίεσης στους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς.
Για ένα διάστημα, στην περίοδο 2009-2013, οι ΗΠΑ φάνηκαν πρόθυμες να τα βρουν με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και με άλλες μετριοπαθείς εκφάνσεις του Πολιτικού Ισλάμ, όπως προκύπτει και από τις δύο ομιλίες του νεοεκλεγέντος τότε Ομπάμα στην Κωνσταντινούπολη και το Κάιρο.
Εκείνη την περίοδο οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αδελφότητα και τις παραφυάδες της, πρόβαλλε να εξυπηρετεί την νέα γραμμή πλεύσης που είχαν χαράξει οι ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αυτό έπαψε να ισχύει όταν οι Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους κατέλαβαν την Μοσούλη, τον Ιούλιο του 2014, αφού πρώτα είχαν πετύχει να συσπειρώσουν μετριοπαθείς και ακραίους μουσουλμάνους.
Η πρόωρη αποτυχία της απόπειρας εξομάλυνσης των σχέσεων του Ερντογάν με τις χώρες της Μέσης Ανατολής προειδοποιεί πόσο δυσχερής είναι και η αναζήτηση εξομάλυνσης σε άλλα μέτωπα και κυρίως στις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το κόστος μιας πραγματικής προσπάθειας για εξομάλυνση είναι απαγορευτικό καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Ερντογάν θα πρέπει να αρνηθεί τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής του ταυτότητας έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε στα σχεδόν είκοσι χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία.