Ανάλυση του KReport
Ορκίστηκε χθες, αύριο κιόλας θα βρίσκεται στο Παρίσι όπου θα συναντήσει τον πρόεδρο Μακρόν για να επικυρώσουν την αναβίωση του “γαλλογερμανικού άξονα”. Αμέσως μετά, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς θα βρεθεί στις Βρυξέλλες, όπου θα συζητήσει την ατζέντα της Συνόδου Κορυφής, της επόμενης εβδομάδας, με την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ. Εκεί θα συναντηθεί και με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ για “να υπογραμμίσει τη σημασία της συμμαχίας για τη γερμανική, ευρωπαϊκή και υπερατλαντική ασφάλεια”, όπως αναφέρει το χθεσινό δελτίο Τύπου της καγκελαρίας.
Οι κυβερνήσεις Μέρκελ είχαν ως γνώμονα ότι αυτό που είναι καλό για τη Γερμανία πρέπει να είναι καλό και για την Ευρώπη. Με κριτήριο τα δύο τελευταία χρόνια του Όλαφ Σολτς στη ηγεσία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, ο νέος γνώμονας είναι πως το καλό για τη Γερμανία και την Ευρώπη είναι δύο φορές καλό για τη Γερμανία.
Ενδεικτικό των προθέσεων του Σολτς, η πρώτη επιλογή συνεργατών, πέρα από τους υπουργούς. Επικεφαλής σύμβουλό του για θέματα τόσο οικονομίας όσο και Ευρωπαϊκής Ένωσης, όρισε τον Γιέργκ Κούκις, το δεξί χέρι του όταν – πριν δύο χρόνια- πρωτοστάτησε στη δημιουργία των ταμείων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και τη στήριξη της ανάκαμψης στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας τα δημοσιονομικά όρια, γερμανικά και Ευρωπαϊκά.
Ο Κούκις, πρώην ανώτατο στέλεχος στη Goldman Sachs (όπως και ο Μάριο Ντράγκι) θα έχει ρόλο “τοποτηρητή” απέναντι στον υπουργό Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ (FDP) και την υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ (Πράσινοι). Στόχος και οι δύο τους να υπηρετήσουν το σχέδιο του Σολτς για τη μεταμόρφωση της Γερμανίας (που θα επιδιώξει να συμπαρασύρει και την υπόλοιπη Ευρώπη), από τις δομές και υποδομές του 20ου αιώνα, στην επόμενη, “πράσινη” φάση της μεταβιομηχανικής εποχής.
Βασική πρόκληση στο σχέδιο του Σολτς: Η μετάβαση από τα fax, τις σφραγίδες, τα μετρητά και την ενέργεια από κάρβουνο, στην ψηφιακή εποχή με “πράσινη” ενέργεια και τεχνητή νοημοσύνη, δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στη λειτουργία και τον ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό της γερμανικής (και της ευρωπαϊκής, φυσικά) οικονομίας και βιομηχανίας.
Μόλις ανέλαβε για πρώτη φορά την καγκελαρία, το 2005, η Άγκελα Μέρκελ υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις. Δεκαέξι χρόνια μετά ελάχιστα απ’ όσα άφησε στη Γερμανία και την Ευρώπη δικαιώνουν την υπόσχεσή της. Οι στενοί συνεργάτες του, απ’ όταν ήταν δήμαρχος/πρωθυπουργός στο Αμβούργο, έχουν να λένε ότι ο Όλαφ Σολτς δεν υπόσχεται ποτέ κάτι που δεν μπορεί να παραδώσει. Η ιστορία θα δείξει αν το σημαντικότερο εκλεγμένο αξίωμα της Ευρώπης θα τον κάνει να υποσχεθεί περισσότερα απ’ όσα μπορεί να πετύχει.